Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Ισλανδικό μοντέλο: ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (στις τραπεζες)

Η ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ,

ΟΧΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ  ΑΛΛΑ ΔΗΜΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ  ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Και στην Ισλανδία η κυβέρνηση του μνημονίου λογοδότησε, όπως και τα εξαπτέρυγα της. Στην Ελλάδα θα δώσουμε συγχώρεση;

 


Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν. «Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας».
Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.
Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.
Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.
Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:
Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.
Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).
Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.
Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ''έσωσε'' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».
Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.
«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»
Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα
Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο. Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ


Μερικές Σκέψεις...

Όλοι πιστεύω συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει Λογιστικός Έλεγχος Στο Ελληνικό Χρέος και πρέπει να διερευνήθει γενικότερα η άρνηση πληρωμής του!

Και μιλάω για όλο το χρέος διότι σε αντίθετη περίπτωση, η διερεύνηση ενός μέρους του χρέους για το άν είναι απεχθές θα είχε νόημα μόνο εφόσον έχεις στόχο να πεις στους δανειστές σου ότι σκοπεύεις να τους καλέσεις σε διαπραγμάτευση κραδαίνοντας την στάση πληρωμών ως διαπραγματευτικό χαρτί.

Δυστυχώς, την στάση πληρωμών δεν την απειλήσαμε τότε που έπρεπε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο απεχθές δάνειο 110 δισ, μετά Μνημονίου, και το EFSF για Ιρλανδία και Πορτογαλία (με τα αντίστοιχα δικά τους Μνημόνια). Όσο όμως απεχθές και να ήταν το νέο δάνειο των 110 δισ, άλλαξε τα δεδομένα.

Η υπογραφή του Μνημονίου έθεσε τέλος στο σενάριο της στάσης πληρωμών. Γιατί;
Επειδή το Μνημόνιο του περασμένου Μαΐου σήμανε μια τεράστια "επένδυση" τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού κεφαλαίου της ΕΕ ώστε να αποτραπεί η ελληνική στάση πληρωμών.

Να το πω απλά: Αν θελήσουμε να πάμε (μονομερώς) κόντρα σε αυτή την ευρωπαϊκή  "επένδυση" πρέπει να είμαστε έτοιμοι για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της ΕΕ.

Μερικοί προβληματισμοί...

Μπορουμε πράγματι να αρνηθουμε να πληρώσουμε το σύνολο του δημοσίου εξωτερικού χρέους;
Προφανώς το σύνολο του Ελληνικού χρέους συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά του απεχθούς χρέους. Τα δάνεια επίσης που έχουν συναφθεί (βλ. Σύμβαση) από το 2010 και μετά για την Ελλάδα από τις χώρες-μέλη της  Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ΔΝΤ όχι μόνο δεν επιδιώκουν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του  ελληνικού πληθυσμού, αλλά αντίθετα, συνοδεύονται από προγράμματα λιτότητας, που ήδη εφαρμόζονται καταστρατηγώντας κοινωνικά δικαιώματα. Ως εκ τούτου θα πρέπει να τους αποδοθεί η έννοια  του «παράνομου χρέους» και να  αμφισβητηθεί η επιστροφή τους. 

Αυτό δεν σημαίνει χρεωκοπία της Ελλάδας;
Οχι. Δεν μιλάμε για χρεοκοπία. Μιλάμε για άρνηση πληρωμής χρέους που είναι προϊόν απάτης. Αλλο είναι το "δεν έχω να πληρώσω", κι άλλο το "εχω, αλλά δε σε πληρώνω γιατί δε σου χρωστάω. Με εξαπάτησες". Το δεύτερο ΔΕΝ ειναι χρεοκοπία. Είναι καταγγελία απάτης.

Και πως θα δανειζόμαστε χρήματα; που θα βρουμε τα χρήματα για μισθούς και συντάξεις;
Δεν θα χρειαστεί να δανειστούμε χρήματα.Θα εκδόσουμε δραχμές. Απο Δημόσια κεντρική τράπεζα. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε και τουλάχιστον 3 δημόσιες τράπεζες. Ο χαρακτήρας τους θα είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι η επιδιωξη αισχρού κέρδους. Θα κερδίζουν τόσο ώστε να πληρώνονται οι μισθοί των εργαζόμενων και τα έξοδα.Θα ζητήσουμε να επαναπατριστούν τα κεφαλαια, νομιμοποιημένα, ώστε να υπάρξει ένα σοβαρό απόθεμα σε ευρώ για τις διεθνείς αγορές. Λεφτά υπάρχουν που έλεγε και ο Τζέφρυ.

Δραχμή; δεν είναι λίγο ανατριχιαστικό;
Οχι. Αν είναι να γλιτωσουμε τη χώρα μας από τα σαγόνια του ΔΝΤ. Δεν πρόκειται να πάθουμε τίποτα. Δεν μπορεί κανείς να μας πειράξει. Θα κουραστούμε, αλλά θα έχουμε μια ελπίδα να μην ξεπουληθούν όλα.

Μα η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Έχουμε την παραγωγική βάση για να συντηρήσουμε την κοινωνία μας μετά από μια τέτοια κίνηση;;
Ο Ισημερινός, όπως κατέδειξε και το ντοκιμαντέρ, έχει άφθονο πετρέλαιο. Η αναγνώριση του χρέους ως απεχθές κατάφερε να στρέψει τα εισοδήματα από το πετρέλαιο (από τους λογαριασμούς των δανειστών) προς το κράτος, τα σχολειά και την υγεία. Η Αργεντινή ξεπέρασε την κρίση λόγω Κίνας (που αγοράζει το σύνολο της παραγωγής σόγιας) και λόγω αύξησης των τιμών των αγροτικών της προϊόντων διεθνώς (συνεπικουρούμενη από την ζήτηση βιο-καυσίμων). Τέλος, η Ισλανδία διατηρεί παραδοσιακά ένα υγιέστατο πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο (εξάγει κυρίως θαλασσινά) με το οποίο μπορεί να χρηματοδοτεί το κράτος μετά από την στάση πληρωμών, την αποκοπή της χώρας από τις παγκόσμιες χρηματαγορές και την γενναία στάση των πολιτών της που καταψήφισαν σε δύο δημοψηφίσματα (το δεύτερο μόλις χτες) την φορολόγηση των νοικοκυριών υπέρ των πτωχευμένων τραπεζών. 

Εμείς, που θα βρίσκαμε τα έσοδα για να διατηρήσουμε τις βασικές κρατικές μας λειτουργίες αλλά και τις απαραίτητες εισαγωγές;

Υπάρχουν πολλές ευσταθείς αναλύσεις απο αξιόλογους και αναγνωρισμένους αναλυτές που αποδεικνύουν ότι όχι μόνο θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε τις βασικές μας λειτουργίες αλλά τεκμηριώνουν και την οικονομική ευημερία μας .

Εξάλου είμαστε κάτοχοι της πιο όμορφης χώρας του κοσμου, με δαση, με βουνά, με παραλίες, με ποτάμια. Και της πιο πλούσιας. Το λέει το Ινστιτούτο Γεωλογικων Μελετών Ελλάδος. Οι πιο διακεκριμένοι επιστήμονες σε ολες τις επιστήμες είναι Ελληνες. Απλώς δεν έμειναν να τους φάει η μητέρα. Να φτιάξουμε πρότυπα νοσοκομεία, και να πληρώσουμε αξιοπρεπέστατα τους Αριστους Ελληνες επιστήμονες γιατρούς, και η Ελληνική υγεία να γίνει η καλύτερη του κόσμου. Να διαφημίσουμε συστηματικά τον τουρισμό. Να επενδύσουμε στον Ελληνικό Πολιτισμό. Να απαιτήσουμε από όλη την ανθρωπότητα να σεβαστεί τις παλιές αξίες. Να επενδύσουμε  στην έρευνα. Το Ελληνικό πνεύμα, πάντα βρίσκει τον τρόπο και καινοτομεί.

Οι Ευρωπαίοι έταιροι στην Ε.Ε. δε θα απαιτήσουν την εξοδό μας από την Ε.Ε.;
Εδώ τα πράγματα είναι διφορούμενα. Απο την μία επικρατεί η άποψη ότι η έξοδος από το ευρώ για μια ελλειμματική χώρα θα μας έστελνε στην νεολιθική εποχή πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Γιατί αντίθετα με την Αργεντινή, τον Ισημερινό και την Ισλανδία που διατηρούσαν το νόμισμά τους (και χρειάστηκε μόνο να διακόψουν την διασύνδεσή της αξίας του με το δολάριο ή το ευρώ), εμείς από το 2000 δεν έχουμε δικό μας νόμισμα. Έστω ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε πως σήμερα το βράδυ θα κατέθετε κατεπείγον νομοσχέδιο στην Βουλή δημιουργίας νέου εθνικού νομίσματος. Σε είκοσι λεπτά θα είχαν στεγνώσει όλα τα ΑΤΜ καθώς όλοι θα γνώριζαν ότι το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί βάναυσα (σε σχέση με το ευρώ) μερικά λεπτά της ώρας μετά την δημιουργία του. Φυσιολογικά, όλοι θα τραβούσαν όσο πιο πολλά ευρώ μπορούσαν από τις τράπεζες. Αύριο το πρωί οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα ήταν  ατελείωτες και μετά από μια ώρα οι τράπεζες θα κατέβαζαν τα ρολά. Η οικονομία θα κατέρρεε. 

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα απόσυρε την υποστήριξη των τραπεζών (μιας και θα έπαυε να είναι η Κεντρική μας Τράπεζα) και έτσι εκείνες δεν θα ξανα-άνοιγαν τις πόρτες τους. Μέχρι το κράτος να παράξει το νέο νόμισμα (κάτι που παίρνει βδομάδες),  η χώρα θα είχε βυθιστεί στο απόλυτο σκότος. Χωρίς πρόσβαση στις χρηματαγορές, στο απεχθές ΔΝΤ, στην ανεκδιήγητη ΕΕ, το ρολόι θα γύρναγε πίσω πολλές δεκαετίες. Η φτώχεια θα εισέβαλε στο 80% των νοικοκυριών. 

Κάποια στιγμή θα ξανα-βρίσκαμε μια κάποια ισορροπία αλλά τίποτα δεν εγγυάται ότι η ισορροπία αυτή θα ήταν καλύτερη από την σημερινή.

Απο την άλλη το ευρώ έχει αποδειχθεί ότι ήταν παγίδα για να μπορούν να ελέγχουν τις κεντρικές τράπεζες των χωρών. Και οπως ειπε και ενας αργυραμοιβός κάποτε: "Ασε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα μιας χώρας, και δε με νοιάζει ποιος γράφει τους νόμους." Παράδειγμα χώρας που το εκανε είναι η Ισλανδια. 
Ο Δημήτρης Καζάζης το περιέγραψε εξαιρετικά:

"Δείτε για παράδειγμα τι γίνεται με την Ισλανδία. Η χώρα αυτή, ένα νησί στο βόρειο αρκτικό, παρά το γεγονός ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ζώνης και μέλος του ΝΑΤΟ, οι ξεσηκωμένοι Ισλανδοί δεν επιτρέπουν στις κυβερνήσεις τους να διαπραγματευτούν το χρέος της χώρας, το οποίο σημειώτεον είναι ιδιωτικό, δηλαδή των ιδιωτικών τραπεζών, που όμως έχει αναγνωρίσει το επίσημο κράτος ως εξωτερικό χρέος της χώρας. Και παρά το γεγονός ότι η άρνηση αυτή τινάζει στο αέρα τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά κεκτημένα» (ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, ανταγωνισμός, κοκ) η ΕΕ ούτε που σκέφτεται να αρνηθεί την ένταξη της Ισλανδίας στους κόλπους της με βάση την αίτηση που έκανε η χώρα αυτή τον Ιούλιο του 2009.

Βέβαια το διευθυντήριο της ΕΕ ποντάρει στο ότι η ένταξη της Ισλανδίας θα την αναγκάσει να υποταχθεί στις απαιτήσεις των Βρετανών, Γάλλων, Γερμανών και Ολλανδών για αποζημιώσεις. Αυτό όμως που δεν υπολογίζουν είναι ότι οι Ισλανδοί αν και φιλικά διακείμενοι προς την ΕΕ μέχρι πριν ένα χρόνο, σήμερα ούτε που θέλουν να ακούσουν για ΕΕ, ευρώ και ΟΝΕ."

Θυμίσου επίσης ότι δεν είμαστε απομονωμένοι στην Ευρώπη. Οι λαοί έχουν αντιληφθεί ότι θα έχουν την ίδια μοίρα με εμάς. Και τα μάτια τους είναι στραμένα επάνω στην Ελλάδα. Αν οι Ελληνες αντιδράσουν με πολιτική ανυπακοή, τότε θα το κάνουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ. Και η Ελλάδα θα παίξει ιστορικό ρόλο για μια ακόμη φορά. Ηρθε η ώρα να δείξουμε αν είμαστε από χρυσό ή από άνθρακα.

Και οι επιχειρήσεις;
Οι δημόσιες, που έχουν χρέος προς το εσωτερικό της χώρας, θα ρυθμίσουν τα χρέη τους στις νέες δημόσιες τράππεζες. Για τις ιδιωτικές, όπου τα χρέη είναι αδύνατο να αποπληρωθούν, θα διαγράφονται. Θα δωθεί μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Αυτά που λες είναι ουτοπικά.
Οχι δεν είναι καθόλου ουτοπικά. Είναι ΕΞΩ από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Το θέμα δεν είναι να απολαμβανουν όλοι τα ίδια. Ο άριστος γιατρός που θα με χειρουργησει, δεν μπορεί να απολαμβάνει το ίδιο με αυτον που βαριέται να σκεφτεί και δουλευει ως πωλητής σε μαγαζί με παπούτσια. Θα πρέπει όμως να καλιεργηθεί μια κοινωνική ζωή, που να επιτρέπει και στους δυο να υπάρχουνε. Ο πωλητής δικαιούται να εργάζεται και να έχει ένα σπίτι, ένα εξασφαλισμένο ελάχιστο εισόδημα που να του επιτρέπει να ζει αξιοπρεπώς την οικογένεια του. Να ζήσει την οικογένειά του. Χωρίς να εργάζεται η γυναίκα του. Χωρίς να του βγαίνει το λάδι. Και όχι να εργάζονται και οι δυο γονείς, και να μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς γονείς. Ο γιατρός θα έχει ακριβό αυτοκίνητο, και ακριβό σκάφος. Ομως θα πρέπει να τίθεται ένα όριο στις απολαύσεις. Οι απολαύσεις δεν πρέπει να τίθενται υπεράνω του ανθρώπου. Ισως το πιο δύσκολο κομμάτι να ειναι αυτό.

Με τα λεφτά που έκλεψαν τι θα γίνει;
Θα ανοιχτούν οι λογαριασμοί του κράτους. Δικαιουσαι να γνωρίζεις πως διαχειρίστηκαν τα χρήματα σου, και πως έφτασε το χρέος σε τέτοιο ύψος. Τα χρήματα αφηνουν ιχνη. Θα βρούμε ποιοί τα πήραν. Ηδη βγαίνουν στη φόρα κάθε μέρα. Να δημευτεί η περιουσία των πολιτικών, επιχειρηματιών ή οποιονδήποτε άλλων που  αποδεδειγμένα συμμετειχαν στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος.
Να σταλούν φυλακή οι κλέφτες.

Δεν θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ;
Τα πράγματα είναι δύσκολα έτσι κι αλλιώς. αν αρνηθούμε το χρέος, θα δυσκολευτούμε αρκετά, αλλά θα ανακάμψουμε γρήγορα. Θα πρέπει φυσικά να πολεμίσουμε πολύ σκληρά. Αν δεν κάνουμε τίποτα, θα βυθιστούμε στο σκοτάδι της ύφεσης, θα συμμετέχουμε σε σχεδιασμένα και μη επεισόδια, και θα μπούμε σε καταστάσεις πολύ πολύ δύσκολες όταν θα έρθει στην Ελλάδα κλητήρας για κατάσχεση δημόσιας Ελληνικής γής. Αυτής με το χρυσό μήπως;

Και τι πρέπει να κάνω για να γίνουν όλα αυτά;
Να βάλεις στην άκρη τις διαφορές σου με τον συνέλληνα. Να μην σε ενδιαφέρει για λίγο ότι δεν είναι εργατης, δεξιός, ότι είναι παοκτσής, ότι έχει πολλά λεφτά, ότι δεν έχει, ότι δεν φαίρεται πολύ χριστιανικά, ότι ειναι αριστερός, ότι φαίρεται σαν γουρούνι. Ξέχνα αυτά που σε χωρίζουν από τους υπόλοιπους Ελληνες. Για λίγο. ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ. Μας ενώνει κοινή ιστορία, κοινός πολιτισμός, κοινή κληρονομιά.  Η Ελλάδα. Ελπίζω να μην αφήσεις να μας κλέψουν μπροστά στα μάτια μας αυτό που νόμιμα δικαιούμαστε.

Ενώσου μόνο για λίγο με τον Ελληνα, χωρίς να ρωτάς τι πιστεύει για την πολιτική, τη θρησκεία, τη σεξουαλικότητα, το ρατσισμό, τον οικουμενισμό, και όλα γενικά τα σε -ισμό.

Και όταν σου πούμε, κατέβα στο δρόμο με προκήρυξη που θα λέει μόνο:

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ.ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ GOLDMAN SACHS ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ.


Θα δοκιμάσεις μια κινητοποίηση διαφορετική. Δεν θα κατέβεις στους δρόμους να φωνάζεις. ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΣ. Χωρις φωνές, συνθήματα, και γιουχαίσματα. Απλώς αποφασισμένος ότι αυτή τη φορά δε θα τα παρατήσεις. Θα μείνεις εκεί μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά σου. Δε θα πας σπίτι σου μεχρι να γίνουν τα αιτήματα δεκτά.

Μια περιγραφή της πολιτικής ανυπακοής είναι αυτή:
Αγανακτισμένοι Έλληνες! (Μέρα 3η)

Προφανώς θα πρέπει να πέσει η σημερινή κυβέρνηση;
Προφανώς.

Και πώς θα εξασφαλίσουμε ότι δε θα έχουμε πάλι τα ίδια με τους νέους πολιτικούς;
Αυτή είναι μεγάλη ιστορία η οποία αναλύεται συνεχώς μέσω των προτάσεων απο το παρόν και άλλα  ιστολόγια. Ενδεικτικά μπορείτε να διαβάσετε μερικές προτάσεις εδώ, εδώ και εδώ


Θα τελειώσω με ένα ακόμη απόσπασμα από γραπτά του Δ. Καζάζη.

"...Ο Ελληνικός λαός έχει αποδείξει στην ιστορία του ότι για να κατακτήσει μια ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα είναι ικανός να περάσει «δια πυρός και σιδήρου», να τα βάλει με τις πιο αντίξοες καταστάσεις και να βγει νικητής. Ποιοι είμαστε εμείς σήμερα που θα αμφισβητήσουμε την εσωτερική δύναμη και το φιλότιμο αυτού του λαού; Τι θα μας διαχωρίσει απ’ όλους εκείνους τους σύγχρονους δωσίλογους που προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι είναι διεφθαρμένος ως το κόκαλο, ακαμάτης, καλοπερασάκιας, ανίκανος για οτιδήποτε καλό και επομένως καλά κάνουν κι έρχονται οι «ενάρετοι» ξένοι να του μάθουν τρόπους με τον βούρδουλα;

Τέλος, είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν απορίες, αμφιβολίες, προβληματισμοί, ακόμη και φοβίες για το πώς θα τα καταφέρουμε σε μια πορεία ριζικά διαφορετική από αυτήν που για δεκαετίες οι κυρίαρχες πολιτικές έχουν δρομολογήσει τη χώρα. Είναι τόσο εθισμένη η κοινωνία να εναποθέτει τις τύχες της στους κουμανταδόρους της εξουσίας, στην ολιγαρχία των αγορών και της πολιτικής, ώστε τώρα που για πρώτη φορά αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να σωθεί από την καταστροφή μόνο αν αναλάβει η ίδια τις τύχες της, είναι λογικό να δειλιάζει, να αισθάνεται αμήχανα, να νιώθει ότι ατενίζει το άγνωστο.

Η αλήθεια είναι ότι λύσεις υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν όχι από κάποια αυθεντία, αλλά μέσα από μια συλλογική επεξεργασία και τις ιδέες που μπορούν να κατατεθούν από όλους. Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να συμβάλουμε στον τρόπο που μια άλλη πορεία αυτού του τόπου είναι δυνατή. Αρκεί να σπάσουμε τα καλούπια που μας έχουν επιβάλει, να απαλλαγούμε από τα ταμπού και τα δεδομένα των άνωθεν και έξωθεν μονοδρόμων. Στη οικονομία, όπως και στη ζωή, δεν υπάρχει τίποτε το a priori δοσμένο, αμετάβλητο και αδιάβλητο. Χρειάζεται απλά να ξεκαθαρίζουμε κάθε φορά τη σκοπιά από την οποία βλέπουμε τα πράγματα, το συμφέρον που πρέπει να υπηρετήσουμε με τη σκέψη και δράση μας. Τα υπόλοιπα θα βρεθούν ως προϊόν συλλογικής προσπάθειας...."

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

«Από click σε... click»...η μεγαλύτερη ήττα των κομμάτων


«Estamos aqui». Είμαστε εδώ, ήταν ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα στο Σύνταγμα. Ένα ποτάμι από πολίτες κατέκλυσε την πλατεία. Το ίδιο στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.

Χιλιάδες «θυμωμένοι» συγκεντρώθηκαν στα Χανιά, το Ηράκλειο και το Λασίθι. Άλλοι τόσοι στην Καρδίτσα, τη Λάρισα, τον Βόλο και τη Φλώρινα. Ακριβώς απέναντι από τον Άγνωστο Στρατιώτη ένα πανό με τα χρώματα της σημαίας της Ισπανίας με ένα σύνθημα. «Estamos despiertos. Que ora es? Ya es hora de que se vayan». «Είμαστε ξύπνιοι. Τι ώρα είναι; Είναι η ώρα για να φύγουν».

Το μεγάλο χαστούκι

«Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ήττα των κομμάτων. Όλων των κομμάτων. Με μία ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης και μία εξ αντικειμένου ευνοϊκή συγκυρία, κατάφεραν να συγκεντρώσουν περισσότερο κόσμο στο Σύνταγμα από όσους θα μπορούσαν να μαζέψουν όλα μαζί τα κόμματα». Αυτό ήταν το πρώτο μεν αλλά και ουσιαστικότερο συμπέρασμα από την εμπειρία της Τετάρτης. Σε αυτό το συμπέρασμα τουλάχιστον κατέληγε γνωστό στέλεχος της Αριστεράς, το οποίο αναλογιζόταν τους αριθμούς των συγκεντρωμένων σε όλες τις πρόσφατες διαδηλώσεις.


Οι «θυμωμένοι» στο Σύνταγμα προχώρησαν το βράδυ και σε μία άλλη έκφραση δημοκρατικής συμπεριφοράς. Τη «Συνέλευση» στο κέντρο της πλατείας. Μίλησαν όσοι ήθελαν να μιλήσουν. Ειπώθηκαν τα πάντα. Όλες οι γνώμες διασταυρώθηκαν. Άλλοι ήταν πειστικότεροι από τους προηγούμενους. Άλλοι όχι. Δεν είχε καμία σημασία, ωστόσο, η ρητορική δεινότητα. Το βράδυ της Τετάρτης, χιλιάδες άνθρωποι συναντήθηκαν, συνομίλησαν, αντάλλαξαν απόψεις και συνεννοήθηκαν.




Απέδειξαν, ωστόσο, κάτι το εξαιρετικά σημαντικό. Ότι δεκάδες χιλιάδες πολίτες, με μωρά και μικρά παιδιά, με ηλικιωμένους και νεαρά άτομα, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, είναι σε θέση να περιφρουρήσουν την εκδήλωσή τους και να αποφύγουν τη βίαια αντιπαράθεση και τις προκλήσεις.



Το βράδυ της Τετάρτης απουσίαζε ο ΦΟΒΟΣ από το Σύνταγμα και τον Λευκό Πύργο αλλά και από την πλατεία του Αγίου Γεωργίου. Αυτή η διάσταση της «ΗΡΕΜΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ» ήταν και το χαρακτηριστικό που απεδείχθη παράλληλα να είναι και το ηχηρό ράπισμα σε όλες τις λογικές της εκ του συστάδην αντιπαράθεσης. Ούτε ΜΑΤ ούτε και κομματικοί χωροφύλακες. Ούτε συνδικαλιστικά φαντάσματα ούτε και κουκουλοφόροι. Οι πολίτες στις πλατείες και τους δρόμους έδειξαν το πρόσωπό τους και η «σιωπηρά πλειοψηφία» έδειξε ότι μπορεί και θέλει να εκφραστεί.



Οι «θυμωμένοι» έπαιζαν με τα ισπανοελληνικά συνθήματα. Από το «Ξυπνήσαμε» που ήταν απάντηση στο γνωστό «Ησυχία, οι Έλληνες κοιμούνται» στην πλατεία Puerta del Sol έως το ελληνοπρεπέστατο «ΟΥΣΤ» που απευθυνόταν στους ενοίκους του κτηρίου της Βουλής.



Στα μικρόφωνα του Zougla Radio μίλησαν εκατοντάδες πολίτες. Από νεαρές κοπέλες έως ηλικιωμένες γιαγιάδες και από τους νοσταλγούς της νύκτας του Πολυτεχνείου μέχρι τους νεαρούς ανέργους της γενιάς των 600 ευρώ. Ο λόγος τους ήταν φωνή ενημερωμένων πολιτών με άποψη και επιχειρήματα, χωρίς τα γνωστά «στολίδια», τα τόσο βαρετά, άλλωστε, του ξύλινου κομματικού λόγου. Η κουβέντα τους ήταν άμεση...



Πραγματική, ανεξάρτητα από εάν ή όχι συμφωνεί κάποιος με τα επιχειρήματα και τα συμπεράσματα.


Βεβαίως και ο κυρίαρχος στόχος ήταν οι πολιτικοί. Βεβαίως και τα κυρίαρχα επιχειρήματα απευθύνονταν στους διαχειριστές του Μνημονίου. Ο χαρακτήρας της συγκέντρωσης στις ελληνικές πόλεις ήταν αντιμνημονιακός.



Το ζήτημα είναι πως παράλληλα έδινε και την οσμή ενός πρώτου και καθόλου προετοιμασμένου αλλά ηχηρού δημοψηφίσματος. Ο κόσμος κατανοεί τη δυσκολία της συγκυρίας, αλλά διαφωνεί κάθετα με τις επιλογές της (των) πολιτικής ηγεσίας και τη μονόπλευρη διαχείριση της κρίσης εις βάρος των ευάλωτων και μόνον. Η δικής τους φωνή ακούστηκε την Τετάρτη.





Το ραντεβού ανανεώθηκε για το απόγευμα της Πέμπτης στα ίδια σημεία συγκέντρωσης ανά την επικράτεια. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να έρχονται οι «προσκλήσεις» μέσω Facebook. Το σύνθημα ακολουθεί τη γνωστή διαχρονική αλλά αλάνθαστη συνταγή. «Από στόμα σε στόμα», με μία σύγχρονη αλλά αποτελεσματική προσθήκη. «Από click σε... click».

ΠΗΓΗ

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

ΔΕΣΤΕ τα χέρια της αστυνομίας. Η ΒΛΑΚΕΙΑ τους χτύπησε κόκκινο



Εξαρθρώθηκε η σπείρα των μασέρ?
Τί λε ρε πούστη μου ?
Καλά, έπαθα και την πλάκα μου μιλάμε !!!
Σίγουρα θα υπήρχε και ελικόπτερο των κομάντο που συμμετείχε στην προσπάθεια. Τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. 
Επιτέλους με αυτούς τους παράνομους μασερ  !!!  (στα Ζωνιανά "τα κομάντα κλάσανε πόμολα" , αλλά ας μην το σχολιάσω)

Μετά το "ΔΕΣΤΕ τα χέρια της αστυνομίας. Η εγκληματικότητά τους χτύπησε κόκκινο"
θα φτιάξω και ομάδα "ΔΕΣΤΕ τα χέρια της αστυνομίας. Η ΒΛΑΚΕΙΑ τους χτύπησε κόκκινο"

Τέσσερις πλανόδιοι μασέρ συνελήφθησαν σε παραλία του Δήμου Πλατανιά στα Χανιά, έπειτα από συντονισμένη επιχείρηση του Αστυνομικού Τμήματος Νέας Κυδωνίας και της Δημοτικής Αστυνομίας, διότι παρείχαν υπηρεσίες μασάζ στους λουόμενους έναντι αμοιβής, χωρίς να διαθέτουν την προβλεπόμενη από τον νόμο σχετική άδεια.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=316541&cid=4

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Τα κουλουβάχατα της εγκληματικότητας. Μεθοδευμένη η γκετοποίηση συνοικιών

Η μαφία του παραεμπορίου και των προϊόντων «μαϊμού», κύκλωμα απαξίωσης των ακινήτων, βαρόνοι των ναρκωτικών, σωματέμποροι, δουλέμποροι και κάθε είδους εγκληματικά στοιχεία βρίσκονται πίσω από την γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας…

Στους αρμοδίους του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη βρίσκεται απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ για τα κυκλώματα που δραστηριοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας και εκμεταλλεύονται τους μετανάστες.
Οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα εκμεταλλεύονται την ανάγκη των μεταναστών προκειμένου να δημιουργήσουν "στρατιές" πάμφθηνου εργατικού δυναμικού και να επιτύχουν τους ευρύτερους δυνατούς σχεδιασμούς τους στις χώρες εγκατάστασης.
Η πλειονότητα των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα του "Έθνους", περνούν όλη την ημέρα στα φανάρια για μεροκάματο ενός ευρώ, διακινούνται με φορτηγά και διαθέτουν κινητά, ώστε το κύκλωμα να μπορεί να τους εντοπίσει.
Η έκθεση επικεντρώνεται σε τρεις ενότητας, τους δουλέμπορους πίσω από τα σωματεία, το συνεταιρισμό του σωματεμπορίου και τη μαφία του real estate. Σε ό,τι αφορά την πρώτη κατηγορία, αναφέρονται οι τρόποι με τους οποίους παρεισφρύουν οι παράνομοι μετανάστες στη χώρα μας και πώς μετακινούνται μαζικά.
Εκμετάλλευση για φτηνά εργατικά χέρια
Εκτιμάται μάλιστα ότι Σωματεία και Ενώσεις Αλλοδαπών με έδρα τη χώρα μας διαδραματίζουν ρόλο στο σύστημα διακίνησης, παρουσιάζοντας στη δράση τους νομιμοφάνεια, υπό το προσωπείο των προεδρείων, προκειμένου να αποφύγουν τον έλεγχο των διωκτικών αρχών.
Κέρδη μαμούθ από το παρεμπόριο
Η μεθόδευση κοινοτήτων μεταναστών να να διεισδύσουν με διάφορους τρόπους σε κεντρικές οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με την εθνική μας οικονομία αποτελεί μια σημαντική διάσταση του συναιτερισμού του παρεμπορίου.
Η δημιουργία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, οι οποίες υποστηρίζονται και από Ελληνες και που απευθύνονται μόνο σε αλλοδαπούς, νόμιμους ή μη μετανάστες, έχει διαπιστωθεί. Οι συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες υποστηρίζουν και ευνοούν την γκετοποίηση περιοχών, δημιουργούν δεσμούς και υποστηρίζονται από κοινότητες μεταναστών με συγκεκριμένο εθνολογικό και θρησκευτικό χαρακτήρα σε βαθμό που μπορούν να τις κινητοποιούν σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.
Ξεπούλημα περιουσιών
Σε ό,τι αφορά τη μαφία του real estate, Έλληνες και αλλοδαποί επιχειρηματίες, καθώς και μεσιτικές εταιρείες, διαβλέπουν στο κέντρο της Αθήνας μια επενδυτική προοπτική, εξετάζοντας την τωρινή κατάσταση με την υποβάθμιση συγκεκριμένων γεωγραφικών ζωνών, λόγω της συσσώρευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών.
Προχωρούν, έτσι, στη λεγόμενη μεθοδευμένη απαξίωση με την γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών και την αυξημένη παραβατικότητα, που προκαλεί φόβο και οδηγεί τους ημεδαπούς κατοίκους στο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους.
Αποτέλεσμα είναι να πωλούνται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές ή να ενοικιάζονται ως ξενώνες νεόφερτων αλλοδαπών, όπου διαμένουν υπό άθλιες υγειονομικές συνθήκες. Σε ομάδες 10-15 ατόμων έναντι ημερήσιου ποσού από 3 έως 10 ευρώ, δηλαδή με μηνιαίο ενοίκιο πολλαπλάσιο απ' ό,τι θα πλήρωνε μια μέση οικογένεια.
Η κερδοσκοπία αυτή είναι ανεξέλεγκτη στο κέντρο της Αθήνας, με θύματα τόσο αλλοδαπούς όσο και γηγενείς που εξαναγκάζονται να εγκαταλείπουν τις περιοχές αυτές πουλώντας τις κατοικίες τους σε χαμηλές τιμές.
Αναφέρεται από διάφορες πηγές ότι οι περισσότερες τράπεζες έχουν αποκλείσει τη δανειοδότηση για αγορά κατοικίας στις περιοχές αυτές, με αποτέλεσμα η αγορά των κατοικιών αυτών να καθίσταται ανέφικτη από ημεδαπούς ή αλλοδαπούς με μόνιμα εισοδήματα, και οι μοναδικοί αγοραστές να είναι πλέον είτε μεσιτικές εταιρείες είτε μεγαλοεπιχειρηματίες που διαθέτουν μετρητά.
ΠΗΓΗ

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Βωμος 12 θεων. The day after και τα κουλουβάχατα της ιστορίας

προτάθηκε από τον κ. Γεωργιάδη (???)   και έγινε δεκτή από τον Περιφερειάρχη Αττικής κ. Γιάννη Σγουρό, η μερική χρηματοδότηση του έργου της προστασίας και ανάδειξης του Βωμού

http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_ccboard&view=postlist&forum=24&topic=368&Itemid=368#ixzz1KLGby0Cm


Πάντα λέγαμε και διαλαλούσαμε πως η διάσωση του βωμού είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων. Ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε στην πράξη.
Μπράβο στον Τρεμόπουλο  Μακεδονέμπορα που υποστήριξε την προσπάθεια.
Μπράβο και στον χριστιανόπληκτο φασισταρά Χιτλεροκίνητο Γεωργιάδη.
ΣΩΘΗΚΕ Ο ΒΩΜΟΣ και αυτό έχει σημασία.
Το επόμενο βήμα είναι να μην καπελώσει και να μην καπελωθεί κανένας. Ίσως τις επόμενες μέρες δούμε κάποια προσπάθεια αυτοπροβολής με στόχο την δημιουργία εντυπώσεων (και ψήφων) από τους πολιτικάντηδες του τόπου.
ΚΑΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΡΙΞ' ΤΟ ΣΤΟ ΓΥΑΛΟ "κύριε αρχαιόπληκτε μεταναστοφάγε πανίβλακα Γεωργιάδη" .... και όποιος από τους αλητήριους πολιτευτές μας νομίζει πως του ανήκουν τα εύσημα για την διάσωση ας έρθει να μας τα πει από κοντά (να φέρει και μπόλικη αστυνομική συνοδεία γιατί δεν τον βλέπω να φεύγει ζωντανός. Εδώ για καφέ πάνε και τρώνε το ξύλο της αρκούδας - φαντάσου τί θα γίνει αν εμφανιστούν και ως "ευεργέτες".

 Το χειρότερο που μπορεί να γίνει, από δω κι έπειτα, είναι ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ  η προσπάθεια ανάδειξης του βωμού.
 Όταν έλεγα
 "αφήστε τον κόσμο να βοηθήσει και μην τον χρωματίζετε
 -χριστιανός
-αριστερός , δεξιός
-πράσινος ,  κίτρινος,  μπλε"
...λέγανε κάποιοι "έξω αυτοί. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας".
 Γι αυτό και τώρα αυτοί οι κάποιοι δεν έχουν μούτρα να συμμετάσχουν στη χαρά της διάσωσης. Τους έφαγε η υπεροψία.
 Ένα έχω να πω:
Δεν συντρέχει λόγος για ηττοπάθεια ή το να προσπαθούν να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες. Το λάθος δεν διορθώνεται με λάθος. ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ , ούτε ξεχνάμε την διαδρομή στο χώρο,  κανενός ,  είτε βάση είτε ηγεσία.
Έτσι γινόταν και στην επανάσταση του 1821 και τελικά τα βλέπουμε τα χάλια μας. Βγήκαν "μπροστάρηδες" αυτοί που καταδίκαζαν την επανάσταση. Δεν θα επιτρέψουμε να επαναληφθεί το ίδιο σε αυτή την κρίσιμη καμπή προς την κατεύθυνση της ανάδειξης του Ελληνισμού.

…  κι άμα τον έπιασε ο «πόνος» τον  ελλαδέμπορα Γεωργιάδη, ας κάνει πρόταση στη βουλή ή δεν ξέρω γω πού, να μετονομαστεί ο σταθμός ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ σε «σταθμός Ιερών τόπων 12 θεών» ή όπως αλλιώς θέλει, φτάνει να αναδεικνύει το αρχαιοελληνική ιερότητα του χώρου που καπελώθηκε από την Ιουδαιοχριστιανική λαίλαπα .


Με απλά λόγια θέλω να πω ότι:
με τις προσπάθειες της πρωτοβουλίας και την αγωνιστική διάθεση της «βάσης» πετύχαμε την αφύπνιση των πολιτών και την σημαντική καθυστέρηση της προγραμματισμένης κατάχωσης από τον ΗΣΑΠ.
Εκεί που άρχισε να φαίνεται πως η μάχη χάθηκε…
…. εκεί που άρχισε να χαζογελάει ο ΗΣΑΠ και το παπαδαριό …

 .. ΤΣΟΥΠ ! εμφανίζονται κάποια  μεμονωμένα άτομα  (εκτός πρωτοβουλίας τα περισσότερα) και δίνουν το τελειωτικό χτύπημα . Πάνω που πήγαινε να συνέλθει ο ασθενής  «ΗΣΑΠοπαπαδαριό» (παπαδαριό εννοώ την ηγεσία του χριστεπώνυμου κοπαδιού που κορόιδευε, κάνοντας λόγο για «προσπάθειες Δωδεκαθεϊστών») τρώει και μία ροπαλιά στο δοξαπατρί του.
 ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, αλλά κάπου εδώ χαλάει η σούπα.
Γιατί?
Διότι

1. από τη μια έχουμε εμφανή τα αποτελέσματα του διχασμού που καλλιεργούνταν από «υπερόπτες» αγωνιστές (τους δύο πρώτους μήνες διατυμπάνιζαν πως μόνο αυτοί που δίνουν το παρόν στο βωμό είναι υπερασπιστές και αγωνιστές και οι υπόλοιποι είμαστε για τα μπάζα) .
και
2. όταν αρχίζει  ο 2ος γύρος με ένδικα μέσα παρατηρούμε ότι κάποιοι  από τους «πρωτεργάτες» της κίνησης  δεν το βλέπουν με καλό μάτι και δεν στηρίζουν την προσπάθεια (και καλά κάνουν ως ένα βαθμό). Όταν όμως αρχίζουμε να βλέπουμε κάποια θετικά σημάδια και πως αποδίδει καρπούς η προσπάθεια της διάσωσης ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ?

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
«στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».

…διότι πάνω στην πάντα «Ελληνικής εφευρέσεως» φαγωμάρα μεταξύ μας βγαίνει ο σημερινός εκφραστής της πνευματικής κατάντιας του Ελληνορθόλοξου χριστιανισμού να πάρει τα ηνία της διάσωσης… και καθόμαστε και τον κοιτάμε.
Τον κοιτάμε because διεράγη η ενότητα αλλά και διότι
οι μεν δεν υποστηρίζουν τους πρωτεργάτες για το έργο τους

οι δε (του 2ου γύρου) αισθάνονται αποκομμένοι από την συμπεριφορά των «μεν».
Το πόσο ενωμένοι είμαστε θα το αποδείξουμε όταν εμφανιστεί ο Γεωργιάδης στο βωμό. Ο αριθμός των ατόμων (φίλων του Γεωργιάδη)  που θα φύγουν με ασθενοφόρο θα είναι ανάλογος του συμβολισμού για αντίσταση στην πνευματική κατάπτωση που μας έχει οδηγήσει τόσους αιώνες το παπαδαριό.

Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας διάσωσης  αλλά και ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ του (που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές)  για την ανάδειξη του βωμού δεν πρέπει να έχει την τύχη του 1821, όταν αυτοί που καταδίκαζαν την επανάσταση μετά εμφανίστηκαν ως «πρωτεργάτες» (και ακόμα το ίδιο παραμύθι διδάσκουν στα σχολεία).
Εύχομαι το 2221 να έχει αποκατασταθεί η αλήθεια  και όχι να δούμε τον Γεωργιάδη να φιγουράρει ως «επαναστάτης»,  γιατί αυτό θα σημαίνει πως αφήσαμε να συμβεί κάτι πολύ άσχημο για τον Ελληνισμό και την Ελληνική κοσμοθέαση.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Επίσημα και δια νόμου γινόμαστε δούλοι!



Απίστευτο, απίστευτο, απίστευτο. Επίσημα και με νόμο γινόμαστε υπόδουλοι.
Θυμάστε τι μας έλεγε ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, ότι θα κάνει αμέσως νόμο και θα το βάλει και στο Σύνταγμα ότι απαγορεύεται να πωληθεί η δημόσια περιουσία;;;
Άπιστοι Θωμάδες, που δεν πιστεύατε τον πρωθυπουργό!!! Ε, ναι λοιπόν. Το είπε και.... το έκανε ο άνθρωπος.

Χθες βράδυ, ημέρα Παρασκευή και εν μέσω συλλήψεων για τηνMARFIN, εν μέσω
αλληλοσπαραγμού της Νέας Δημοκρατίας και εν μέσω βασιλικών γάμων, η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία νόμου για να υλοποιήσει την υπόσχεση του πρωθυπουργού.
Όμως η τροπολογία που κατατέθηκε λέει τα ακριβώς αντίθετα από εκείνα που είχε υποσχεθεί ο κ. Παπανδρέου. Όχι μόνο θα πωληθεί η δημόσια περιουσία, αλλά δια νόμου πλέον το τίμημα που θα εισπράττεται κάθε φορά δεν θα πηγαίνει στα ταμεία του κράτους, αλλά απευθείας στις τσέπες των τοκογλύφων.

Ναι καλά διαβάσατε. Με νόμο πλέον (να δούμε και ποιοι θα τον ψηφίσουν) το ελληνικό κράτος αυτοακυρώνεται και εκχωρεί απευθείας το τίμημα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στους τοκογλύφους για την εξόφληση των χρεών. Δηλαδή ακόμα και αν υπάρχει θανάσιμη ανάγκη εθνικής άμυνας ή διατροφής τμημάτων του λαού, όλα αυτά θα εγκαταλειφθούν, προκειμένου να πάρουν πρώτοι τα χρήματά τους οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι.

Δηλαδή φίλοι μας γινόμαστε πλέον και επίσημα με νόμο δούλοι εμείς και τα παιδιά μας.
Τι να πούμε. Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν αυτή την κυβέρνηση.

Ένα μόνο θα πούμε. Ότι ποτέ και πουθενά στο κόσμο δεν υπήρξε τέτοια ρύθμιση, ούτε στους δούλους της φωτογραφίας.
Είναι πλέον γεγονός ότι κάπου μας πάνε και πρέπει να το σταματήσουμε τώρα.
Πιστεύει άραγε κανείς αφελής ακόμα ότι αυτό το καθεστώς θα μας βγάλει από την κρίση;;;

Στον Βόλο κατάργησαν το ευρώ





Σε γειτονιές της πόλης, κάτοικοι αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες πληρώνοντας µε ΤΕΜ (Τοπική Εναλλακτική Μονάδα)

Ο Χρήστος Παπαϊωάννου παρακολουθεί τις συναλλαγές του µε ΤΕΜ στον φορητό του υπολογιστή. Είναι ένα από τα 200 µέλη του Δικτύου ανταλλαγής στη Μαγνησία που χρησιµοποιούν µια εναλλακτική µονάδα αντί του ευρώ...
Δεν αλλάζει χέρια. Δεν τυπώνεται σε χάρτινη µορφή ούτε κόβεται σε νόµισµα. Οι κάτοχοί της όµως τη χρησιµοποιούν ως µέσο για να αγοράσουν και να πουλήσουν. Από το περασµένο καλοκαίρι,
στις γειτονιές του Βόλου, οι συναλλαγές δεν γίνονται αποκλειστικά µε ευρώ. Η οικονοµική κρίση και η έλλειψη ρευστότητας γέννησαν ένα δίκτυο ανταλλαγών και µια νέα µονάδα: την ΤΕΜ...

Ονοµάζεται Τοπική Εναλλακτική Μονάδα και, σύµφωνα µε τους δηµιουργούς της, έχει θεωρητικά ίση αξία µε το ευρώ, αλλά όχι την ίδια δύναµη κατανάλωσης έξω από το Δίκτυο. «Δεν είναι νόµισµα ούτε υπάρχει ανταγωνιστικά στο ευρώ. Είναι µια µονάδα που αντιπροσωπεύει την αξία των ανταλλαγών που κάνουµε µεταξύ µας», λέει ο κοινωνιολόγος Γιάννης Γρηγορίου, ένα από τα πρώτα µέλη του Δικτύου.
Η ΤΕΜ χρησιµοποιείται στη Μαγνησία, στο Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης που ξεκίνησε τον περασµένο Ιούνιο.
Από µια παρέα φίλων το Δίκτυο µεγάλωσε και έφτασε τα 50 µέλη µέσα σε έναν µήνα και σήµερα φτάνει τα 200. Για να συµµετάσχει κάποιος, απαιτείται φωτοτυπία της αστυνοµικής ταυτότητας. Με την εγγραφή, το Δίκτυο του δίνει πίστωση 300 ΤΕΜ (χωρίς την επιβάρυνση τόκου), τις οποίες µπορεί να ξοδέψει στις υπηρεσίες ή τα προϊόντα που προσφέρουν τα υπόλοιπα µέλη. Ο λογαριασµός του καθενός και οι συναλλαγές καταγράφονται σε ηλεκτρονική βάση δεδοµένων. Στην ίδια ιστοσελίδα τα µέλη καταχωρίζουν αγγελίες για προσφορά υπηρεσιών και προϊόντων. Όποιος δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξυπηρετείται µε κουπόνια (εντολές πληρωµής).
Μεταξύ των µελών υπάρχουν αγρότες, υδραυλικοί, δικηγόροι, λογιστές, ηλεκτρολόγοι, ένας καρδιολόγος, µια οµοιοπαθητικός και ένας ιδιοκτήτης καταστήµατος οπτικών. Όπως εξηγεί ο κ. Γρηγορίου, τα καταστήµατα ή οι επιχειρηµατίες ζητούν από µέλη του Δικτύου ένα µέρος της τιµής σε ευρώ και το υπόλοιπο σε ΤΕΜ, καθώς έχουν να καλύψουν το κόστος παραγωγής, τον ΦΠΑ και την προµήθεια σε ευρώ. «Για παράδειγµα, στο µαγαζί µε τα οπτικά, για έναν σκελετό γυαλιών αξίας 100 ευρώ ο ιδιοκτήτης θα ζητήσει από τον πελάτη 70 ευρώ και 30 ΤΕΜ. Σαν να του κάνει έκπτωση. Έπειτα θα κόψει απόδειξη για 70 ευρώ», λέει ο κ. Γρηγορίου.
Η ΤΕΜ µπορεί, σύµφωνα µε τους κατόχους της, να αναστήσει την τοπική αγορά. Όπως λένε, εξοικονοµούν ευρώ που έπειτα τα διαθέτουν εκτός Δικτύου. Παράλληλα δίνουν αγοραστική δύναµη σε ανέργους. Ο Θοδωρής Μαυρίδης είναι ένας από αυτούς. Πενήντα τριών ετών, ηλεκτρολόγος, χωρίς δουλειά εδώ και οκτώ µήνες. Έλαβε τις πρώτες του ΤΕΜ κάνοντας µια ηλεκτρολογική εργασία και σχεδιάζει να τις ξοδέψει στην αγορά αγροτικών προϊόντων. «Αισθάνομαι ελεύθερος. Δεν µε δεσμεύει το ευρώ», λέει.
Για τον βελονιστή Ευριπίδη Σιούρα η ΤΕΜ είναι µια µονάδα ανταλλαγής, «όχι µέσο δύναµης όπως τα κλασικά νοµίσµατα». Στόχος της Μαιρίτας Χούπη, µέλους του Δικτύου, είναι να γίνονται όσο το δυνατόν περισσότερες συναλλαγές µε ΤΕΜ. Με το µεγαλύτερο µέρος της σύνταξής της καλύπτει σήµερα παλιότερά της δάνεια. Συγκέντρωσε τις δικές της ΤΕΜ βοηθώντας µια γυναίκα µε αναπηρία. «Φτωχός δεν είναι όποιος δεν έχει χρήµατα, αλλά όποιος δεν έχει να προσφέρει κάτι. Αυτή είναι η φιλοσοφία µας», λέει.
Η ΤΕΜ χρησιµοποιείται µόνο στο Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης. Καλύπτει ανάγκες, όχι την επιβίωση

Ακόµα κι αν φτάνει σήµερα τα 200 µέλη, το Δίκτυο βρίσκεται σε εµβρυϊκό στάδιο. Μπορεί να καλύψει κάποιες ανάγκες, αλλά όχι και να εξασφαλίσει την επιβίωση. Το ενοίκιο, οι λογαριασµοί, η τροφή και η βενζίνη αγοράζονται και πωλούνται σε ευρώ, όχι σε εναλλακτικές µονάδες. Κάποια µέλη του Δικτύου δυσκολεύονται να συγκεντρώσουν ΤΕΜ, αφού τα δικά τους επαγγέλµατα δεν έχουν µεγάλη ζήτηση. ο κ. Γρηγορίου, ως κοινωνιολόγος, αντιµετωπίζει αυτό το πρόβληµα. Γι’ αυτό ενισχύει τον ηλεκτρονικό λογαριασµό του σε ΤΕΜ συµµετέχοντας σε χειρωνακτικές εργασίες, επισκευές ή βαψίµατα.
Εκδίδουν και τοπικά νοµίσµατα µε σταθερή ισοτιµία µε το ευρώ
Δίκτυα σαν κι αυτό λειτουργούν εδώ και χρόνια στο εξωτερικό. Στη Γερµανία έχουν προχωρήσει ένα βήµα παραπέρα και εκδίδουν τοπικά νοµίσµατα. Ένα από τα πιο επιτυχηµένα εσωτερικά νοµίσµατα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία µε σταθερή ισοτιµία ένα προς ένα µε το ευρώ. Εµπνευστής του είναι ένας καθηγητής λυκείου, ο Κρίστιαν Γκέλερι. Το chiemgauer δηµιουργήθηκε το 2003 και σήµερα χρησιµοποιείται ως µέσο συναλλαγής µεταξύ 3.000 ατόµων και 600 επιχειρήσεων. Τυπώνεται σε νοµίσµατα των 2, 5, 10, 20 και 50. Φέρουν ταινία ασφαλείας, υδατογράφηµα και ιριδίζουσα λωρίδα για να µην είναι εύκολη η αντιγραφή τους. Μπορεί κανείς να τα ανταλλάξει µε ευρώ σε 50 διαφορετικά σηµεία, µε προµήθεια 3% που καταλήγει ως δωρεά σε κάποια µη κυβερνητική οργάνωση.
Όπως µας λέει ο κ. Γκέλερι, οι πολίτες φορολογούνται για το εισόδηµά τους στο παράλληλο νόµισµα. Αν και µόνο η κεντρική τράπεζα έχει δικαίωµα να εκδίδει νόµισµα, ο γερµανός δάσκαλος λέει ότι οι αρχές της χώρας «ανέχονται το chiemgauer επειδή κυκλοφορεί σε µια περιορισµένη γεωγραφικά περιοχή και καλύπτει ένα µικρό µέρος των συναλλαγών. Θα το εκδίδαµε ακόµα κι αν δεν είχε µπει η χώρα µας στο ευρώ. Για εµάς είναι ένα εργαλείο στήριξης της τοπικής αγοράς. Είναι µέσο ανάπτυξης. Στόχος µας παραµένει το 50% των τοπικών συναλλαγών να γίνεται µε το δικό µας νόµισµα».
Οι υποστηρικτές του chiemgauer αναφέρουν ότι από την εµφάνισή του έχει ενισχυθεί η τοπική οικονοµία. Τα καταστήµατα προτιµούν πλέον παραγωγούς της περιοχής και ο κ. Γκέλερι εκτιµά ότι στο µέλλον θα πέσουν και οι τιµές τους σε σχέση µε τα εισαγόµενα αγαθά αφού θα αυξηθεί η ζήτησή τους.
Κοινωνίες σε απομόνωση
Ο Γκέρχαρντ Ρεσλ, καθηγητής Οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Ρέγκενσµπουργκ, έχει µελετήσει τα δεκάδες τοπικά νοµίσµατα που κυκλοφορούν στη Γερµανία. Όπως γράφει σε µια ανάλυσή του, «συστήµατα σαν κι αυτά οδηγούν τις τοπικές κοινωνίες σε αποµόνωση. Εµποδίζουν το εµπόριο µε άλλες περιοχές, που είναι βασικό κοµµάτι για την ανάπτυξη της τοπικής οικονοµίας».
Από τα πιο επιτυχηµένα εσωτερικά νοµίσµατα είναι το chiemgauer στη Βαυαρία, το οποίο έχει ισοτιµία ένα προς ένα µε το ευρώ.
«Αγκάθι» η φορολογική νοµιµότητα των συναλλαγών
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες για τη δηµιουργία µονάδων ανταλλαγής ή νοµισµάτων που κυκλοφορούν παράλληλα µε το εθνικό εγείρουν συχνά ερωτήµατα για τη φορολογική τους νοµιµότητα. Στη Μαγνησία κόβονται αποδείξεις για τις συναλλαγές σε ευρώ, όχι για όσες γίνονται σε ΤΕΜ.
Οι φορολογικές αρχές της Αυστραλίας εξέτασαν αντίστοιχα δίκτυα στη χώρα τους το 1991 και έκριναν ότι για φιλικές συναλλαγές που δεν αφορούν επαγγελµατικές δραστηριότητες δεν τίθεται ζήτηµα φορολόγησης. Ωστόσο, όταν κάποιος προσφέρει υπηρεσίες ή προϊόντα µέσα από την επιχείρησή του, είναι ελεγχόµενος φορολογικά.
Σύµφωνα µε έναν από τους όρους συµµετοχής στο ∆ίκτυο της Μαγνησίας, «τα µέλη έχουν την αποκλειστική ευθύνη σχετικά µε τις πιθανές υποχρεώσεις τους προς την Εφορία που προκύπτουν από τις συναλλαγές που πραγµατοποιούν µε άλλα µέλη του δικτύου».
Και σε άλλες πόλεις. Ήδη πολίτες από την Αθήνα, την Κατερίνη και τη Λαµία έχουν προσεγγίσει το ∆ίκτυο στον Βόλο και σκέφτονται να ξεκινήσουν κάτι αντίστοιχο στα δικά τους µέρη.
«Μας ενδιαφέρει να δώσουµε πρακτικές λύσεις στην οικονοµική κρίση», λέει ο κ. Γρηγορίου. «∆εν θέλουµε ούτε να προκαλέσουµε ούτε να εντυπωσιάσουµε. Ακόµα είµαστε στην αρχή της προσπάθειας.
Η ιδέα µας βασίζεται στην ανταλλακτική οικονοµία όπως τη ζήσαµε στα χωριά. ∆εν είναι τίποτα περισσότερο».


Η ανταλλακτική οικονοµία φαίνεται πως κερδίζει φίλους και εκτός Μαγνησίας, καθώς το σκέφτονται και στην Αθήνα.

Διεθνές συνέδριο στην Αθήνα ζητά την διαγραφή του ελληνικού χρέους ως παράνομο και απεχθές



31525wk Διεθνές συνέδριο στην Αθήνα ζητά την διαγραφή του ελληνικού χρέους ως παράνομο και απεχθές
Αν τη Νομική σχολή καταλάμβαναν λαθρομετανάστες θα γινόταν πρώτη είδηση σε χρόνο μηδέν. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για λαθρομετανάστες, αλλά για διεθνή αποστολή ειδικών επιστημόνων και προσωπικοτήτων απ’ όλο τον κόσμο που θα συνεδριάσουν στην Νομική Σχολή των Αθηνών για να διερευνήσουν το ελληνικό χρέος και να επικοινωνήσουν από την Αθήνα σε….. όλο τον κόσμο την διαγραφή του ως παράνομο και απεχθές. Γι’ αυτό το λόγο κανένα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί τους. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της υποκρισίας, της διαφθοράς και της κουκούλας που βασιλεύει στην χώρα, αυτό που απασχολεί εκατοντάδες ειδικούς επιστήμονες, πολιτικούς, οικονομολόγους, καλλιτέχνες, κ.α. σε όλον τον κόσμο -διαγραφή του ελληνικού χρέους- ακόμα δεν έχει συζητηθεί στη Βουλή των Ελλήνων (είναι μονίμως απασχολημένη με το κουκούλωμα των σκανδάλων και δεν…
περισσεύει χρόνος).
ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Η Επιτροπή Ελέγχου Χρέους στο Εκουαδόρ ανακάλυψε ότι το 70% του χρέους της χώρας οφείλεται σε αδιαφανείς συμβάσεις και πολιτική διαφθορά.

Από την Αθήνα σε όλον τον κόσμο
Ωστόσο, η Ελληνική Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του ελληνικού δημόσιου χρέους, με το διεθνές συνέδριο που διοργανώνει στην Αθήνα για τις 6,7 και 8 Μαΐου επιδιώκει να διαμορφώσει την «Διακήρυξη των Αθηνών» με την συμμετοχή πολιτικών προσωπικοτήτων, ειδικών επιστημόνων, συνδικαλιστών, μέλη κινημάτων και καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Με στόχο να οργανωθεί η κοινή δράση των κινημάτων, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ώστε να υπάρξει συντονισμός δράσης για τον έλεγχο και την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους σε κάθε χώρα της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Τα μέτρα λιτότητας με τα οποία μαστιγώνει τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση, λαμβάνονται σύμφωνα με το σημερινό ύψος του δημοσίου χρέους. Αν επιτευχθεί η διαγραφή μέρους αυτού ως παράνομο και απεχθές, η Ελλάδα δεν θα χρειασθεί να πουλήσει πλουτοπαραγωγικές πηγές της ή άλλη δημόσια περιουσία Κατά το τριήμερο της συνάντησης στη Νομική θα υπάρχουν κύκλοι συζητήσεων με τους εξής άξονες:
Η πραγματικότητα της κρίσης στην Ελλάδα,
Το χρέος στην Ευρώπη: βασικοί παράγοντες και η τρέχουσα πολιτική,
Το παγκόσμιο πρόβλημα του χρέους: Οι κρίσεις χρέους στο Νότο,
Εναλλακτικές λύσεις στην αντιμετώπιση του χρέους – διεθνή διδάγματα,
Εμπειρίες Επιτροπών Ελέγχου του Χρέους από όλο τον κόσμο,
Οι επιπτώσεις του χρέους σε διαφορετικές χώρες της Ευρωζώνης,
Αιτήματα και κινήματα για μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Συμμετοχές απ’ όλον τον κόσμο

Ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή προσωπικότητες από την Ευρώπη, από χώρες της Λατινικής Αμερικής , αλλά και την Αφρική και την Ασία.
Μεταξύ αυτών είναι οι κ.κ. Ερίκ Τουσέν (Βέλγιο) από την Επιτροπή για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Αντι Στόρεϊ (Ιρλανδία) – καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου, Αντρέ Χούνκο (Γερμανία)-βουλευτής του Die Linke, Ντενί Ντιράν (Γαλλία) – γ.γ. της Ομοσπονδίας Γάλλων Τραπεζοϋπαλλήλων της CGT, Ντάριους Ζαλέγκα (Πολωνία) – συνδικαλιστής και δημοσιογράφος της Le Monde Diplomatique, Νικ Ντίαρντεν (Ηνωμένο Βασίλειο) από την Jubilee Debt Campaign, Οσκαρ Ουγκαρτέτσε, σύμβουλος Κεντρικών Τραπεζών Νικαράγουας -Βολιβίας στην αναδιάρθρωση του χρέους, Αλαν Σίμπιλς ( Αργεντινή), οικονομολόγος, ερευνητής, ειδικός στη σχέση Αργεντινής-ΔΝΤ, Κλαούντιο Λοσάνο βουλευτής από την Αργεντινή, Μ. Ραχμάνι (Μαρόκο) και Φάτι Τσαμκί (Τυνησία), οι οποίοι είναι μέλη των επιτροπών για την κατάργηση του χρέους στον Τρίτο Κόσμο και της Attac, Φάνγουελ Μποκόσι από το Αφρικανικό Δίκτυο και το Φόρουμ για το Χρέος και την Ανάπτυξη και οι κυρίες Μαρία-Λουσία Φατορέλι (Βραζιλία) από την Επιτροπή Ελέγχου του Χρέους, Λίντι Νασπίλ, από την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου των Φιλιππίνων.
Από την Ελλάδα θα συμμετάσχουν, μεταξύ άλλων, οι βουλευτές κ. Π. Λαφαζάνης και κυρία Σοφία Σακοράφα, ο οικονομολόγος κ. Λ. Βατικιώτης, η συγγραφέας κυρία Ν. Βαλαβάνη, ο συνδικαλιστής κ. Ν. Γουρλάς, ο καθηγητής εργατικού δικαίου κ. Αρις Καζάκος, ο συνταγματολόγος – πανεπιστημιακός κ. Γ. Κατρούγκαλος , ο καθηγητής οικονομικών κ. Κ. Λαπαβίτσας, ο πανεπιστημιακός κ. Ν. Μαριάς, ο ακτιβιστής κ. Γ. Μητραλιάς (CADTM Ελλάδας), το μέλος του ΔΣ της ΑΔΕΔΥ κυρία Δέσποινα Σπανού, ο πανεπιστημιακός κ. Π. Σωτήρης, ο οικονομολόγος κ. Γ. Τόλιος, μέλη των κινημάτων «Δεν Πληρώνω», όπως ο κ. Γ. Θεοδωρόπουλος από τη Θεσσαλονίκη, δήμαρχοι, όπως ο κ. Π. Φιλίππου (Σαρωνικού), αγρότες συνδικαλιστές, όπως ο κ. Β. Γκανής από τη Φθιώτιδα.
H Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου
Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος. Ο σκοπός της ΕΛΕ είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές.
Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.
Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση. Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους.
Η επιτροπή είναι διεθνής και αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων την κοινωνίας των πολιτών. Είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.
Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της. Πρωτοβουλία αποκάλυψης του δημοσίου χρέους την Κυριακή 15 Μάη Η Πρωτοβουλία για τη Συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου καλεί οικονομολόγους, νομικούς και όποιον άλλον θέλει να βοηθήσει (το μόνο που απαιτείται είναι χρόνος και θέληση) σε σύσκεψη εργασίας την Κυριακή 15 Μάη στην Αθήνα.
Θέμα της συνάντησης θα είναι η οργάνωση της δουλειάς στην κατεύθυνση διερεύνησης και αποκάλυψης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.

Το πήρα από http://troktiko.eu

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Τους "ξεβράκωσε" στα διόδια του Ρίο ο Βαξεβάνης


Αγαπητέ Αρχηγέ της Αστυνομίας,
Φαντάζομαι πως αν σας έπαιρνα τηλέφωνο και ζητούσα να μου στείλετε έναν αστυνομικό για να βρίσκεται έξω από το σπίτι μου και να γράφει όποιον παρκάρει παράνομα μπροστά, θα θεωρούσατε ότι σας κάνω πλάκα. Προφανώς και δεν είναι δυνατόν η Ελληνική Αστυνομία να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο μόνο και μόνο, επειδή το παράνομο παρκάρισμα είναι παράβαση του ΚΟΚ.
Οπότε ας αφήσουμε τις πλάκες και ας μιλήσουμε σοβαρά. Θεωρείτε σοβαρό, έλληνες αστυνομικοί, αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, να βρίσκονται στα διόδια και να γράφουν, όχι αυτούς που βλέπουν να μην πληρώνουν διόδια, αλλά αυτούς που εγκλωβίζουν μέσα στις μπάρες οι εργολάβοι; Γνωρίζετε φαντάζομαι, πως το να κλείνει κάποιος με μπάρες τον δρόμο, είναι παρακώλυση συγκοινωνιών και είναι αδίκημα. Οι μπάρες των διοδίων για λόγους ασφάλειας, αλλά και με βάση όσα αναφέρει το Σύνταγμα των Ελλήνων, δεν μπορούν να απαγορεύουν τη διέλευση σε δημόσιο δρόμο. Μπορεί κάποιος να επιλέξει να μην πληρώσει και να του κάνει αγωγή η εταιρεία των διοδίων ή να τον γράψει ο Αστυνομικός. Αυτό είναι διαφορετικό απ’ το να κλειδώνουν τις μπάρες στα διόδια και να περιμένουν τον αστυνομικό να γράψει τον εγκλωβισμένο.
Και καταλαβαίνετε φαντάζομαι, πως είναι διαφορετικό το «διαφυλάττω την νομιμότητα» από το «εξυπηρετώ τους εργολάβους και τις εταιρείες», μετατρέποντας τους έλληνες αστυνομικούς σε εισπράκτορες
Την Κυριακή 1η Μαΐου βρέθηκα στα διόδια του Ρίο. Δήλωσα πως δεν πληρώνω τα συγκεκριμένα διόδια γιατί είναι παράνομα τοποθετημένα. Ο δρόμος δεν είναι Εθνικός, αλλά καρμανιόλα με μια λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς διαχωριστικά, φωτισμό και 50 νεκρούς το χρόνο. Δεν υπάρχει εναλλακτικός ασφαλής παράδρομος όπως ορίζουν οι ίδιες οι συμβάσεις (έπρεπε να έχει γίνει μέχρι το 2009). Δεν μπορεί κάποιος να εισπράττει διόδιο (ανταποδοτικό τέλος) για έναν δρόμο που δεν έχει γίνει και πληρώνεται ήδη για να γίνει από τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη βενζίνης. Για να μην μπούμε στην πολιτική διάσταση του θέματος όπου οι εργολάβοι με 10% συμμετοχή εμφανίζονται ως επενδυτές. Επίσης από τις 4 Απριλίου όπως καλά ξέρετε, η είσπραξη διοδίων σε δρόμους που δεν έχουν ολοκληρωθεί είναι παράνομη.
Όπως και να έχει αρνήθηκα να πληρώσω διόδια και ζήτησα να μου ανοίξουν την μπάρα και αν ήθελε μπορούσε η Εταιρεία να κινηθεί εναντίον μου. Μπορούσε επίσης οποιοσδήποτε αστυνομικός να μου έκοβε πρόστιμο αν με έβλεπε να το κάνω. Αντ’ αυτού με εγκλώβισαν στην μπάρα. Η μπάρα ήταν κλειδωμένη και δεν υποχωρούσε με το σπρώξιμο, όπως ορίζουν οι κανόνες ασφαλείας. Περίμενα εγκλωβισμένος μέχρι να έρθει Αστυνομικός, ο οποίος βρισκόταν λίγο παραπέρα για αυτό το λόγο.
Έδωσα το αντίτιμο του διοδίου, πήγα στην άκρη και ζήτησα από τον Αστυνομικό να πιστοποιήσει πως οι μπάρες είναι επίτηδες μπλοκαρισμένες και παρακωλύονται οι συγκοινωνίες. Ο αστυνομικός είπε πως δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, αν και λίγο νωρίτερα είχε απειλήσει πως θα μηνύσει εμένα για παρακώλυση.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω τι συμβαίνει, γιατί το ξέρετε καλά. Χρειάζεται όμως να σας πω, πως προτιμώ την Ελληνική Αστυνομία με στολή, στο έργο της υπεράσπισης του πολίτη και των δικαιωμάτων του από τη στολή του υπαλλήλου των εργολάβων και προφανώς τη «ρόμπα».
Τη μέρα που οι αστυνομικοί στο Ρίο περιφρουρούσαν την καταβολή των διοδίων και όχι τη νομιμότητα, ένας πυροσβέστης έπεσε νεκρός κάνοντας αυτό που έπρεπε να κάνουν αστυνομικοί: Να εμποδίσει  μια ληστεία. Βλέπετε οι αστυνομικοί ήταν στα διόδια και έκαναν τον εισπράκτορα.
Επίσης θέλω να σας ρωτήσω, αν αληθεύει η πληροφορία πως οι εργολάβοι έχουν αναλάβει το κόστος λειτουργίας των Αστυνομικών Τμημάτων, αλλά και τις δωρεές περιπολικών στους δρόμους που αστυνομικοί περιφρουρούν τα συμφέροντά τους. Αν είναι έτσι, δεν μιλάμε για νόμους ούτε για νομιμότητα.
Αγαπητέ Αρχηγέ της Αστυνομίας, προστατεύστε πρώτα και κύρια τους αστυνομικούς σας. Δεν τους αξίζει να φυλάνε γήπεδα επιχειρηματιών και διόδια εργολάβων. Τιμήστε τη στολή σας.
Και επειδή σας γνωρίζω και προσωπικά, πιστέψτε με, δεν σας πάει η ρόμπα
ΠΗΓΗ : http://koutipandoras.gr


Σχόλιο diama4 :
   To μεγαλύτερο ποσοστό του Ορθοδοξιστάν Ελλαδιστάν αποτελείται από βολεψάκηδες, δεβαριεσάκηδες και "ανίδεους ξερόλες".
 Αν δεν υπήρχαν οι Κούλογλου , Βαξεβάνης, Χατζηστεφάνου, Αυγερόπουλος και Λαζόπουλος, Ελληνοφρένεια, Πανούσης  και  Α.Μ.Α.Ν ... τώρα θα ειμασταν χειρότεροι από το Ιράν.
 Και όταν τα λέω αυτά μου απαντάνε με ύφος ανεγκέφαλου χούλιγκαν "ξέρεις πόσα κονομάνε αυτοί ρε?" . Από κει καταλαβαίνει κάποιος το πόσο Ελληναράδες και πόσο κομπλεξικοί είμαστε.
  Οταν θα μας πάρουν πίσω (κατασχέσουν) οι τράπεζες μέχρι και το πατίνι, τότε ίσως ξεκουνηθούνε μερικοί να σταματήσουν να ασχολούνται με τις τσόντες της Τζούλιας και να κατέβουν  μέχρι το σύνταγμα να χαιρετήσουν τον Τζέφρυ που θα φεύγει με το ελικόπτερο.
 ΜΠΡΑΒΟ στους σοβαρούς δημοσιογράφους (και στους συνεργάτες τους) αλλά δεν φτάνει αυτό αν δεν ξεκουνήσουμε τον ποπό μας από τον καναπέ.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Νίκος Καζαντζάκης. Ο Έλληνας Nietzsche (Νίτσε)...




Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει για τον Φ. Νίτσε
Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.
-Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα.
Σήκωσα τους ώμους: -Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.
-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.
Κοίταξα αλαφιασμένος:
-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.
-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε; Ο Νίτσε!
Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.
-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;
-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.
-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή. Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.
-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.
Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου. Εδώ με περίμενε, φλογερός, αιματωμένος, μεγάλος πολεμιστής, ο Αντίχριστος. Στην αρχή με κατατρόμαξε. Τίποτα δεν του ‘λειπε: αναίδεια κι αλαζονεία, μυαλό απροσκύνητο, λύσσα καταστροφής, σαρκασμός, κυνισμός, ανόσιο γέλιο, όλα τα νύχια, τα δόντια και τα φτερά του Εωσφόρου. Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να ‘μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα.
Βιάζουμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόννη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να ‘ρθει η σπιτονοικοκυρά να ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του –πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου– και να αρχίζω μαζί του το πάλεμα. Σιγά σιγά είχα συνηθίσει τη φωνή του, την κομμένη ανάσα του, τις κραυγές του πόνου του. Δεν ήξερα, τώρα το μάθαινα, πως κι ο Αντίχριστος αγωνίζεται κι υποφέρει όπως κι ο Χριστός και πως κάποτε, στις στιγμές του πόνου τους, τα πρόσωπά τους μοιάζουν.
Ανόσιες μου φάνταζαν βλαστήμιες τα κηρύγματά του, κι ο Υπεράνθρωπός του δολοφόνος του Θεού. Κι όμως μια μυστική γοητεία είχε ο αντάρτης ετούτος, μαυλιστικό ξόρκι τα λόγια του, που ζάλιζε και μεθούσε κι έκανε την καρδιά σου να χορεύει. Αλήθεια, ένας χορός διονυσιακός ο στοχασμός του, ένας όρθιος παιάνας που υψώνεται θριαμβευτικά στην πιο ανέλπιδη στιγμή της ανθρώπινης κι υπερανθρώπινης τραγωδίας. Καμάρωνα, χωρίς να το θέλω, τη θλίψη του, την παλικαριά του και την αγνότητα και τις στάλες τα αίματα που περιράντιζαν το μέτωπό του, σαν να φορούσε και τούτος, ο Αντίχριστος, αγκάθινο στεφάνι.
Σιγά σιγά, χωρίς να το ‘χω διόλου συνειδητά στο νου μου, οι δυο μορφές, Χριστός κι Αντίχριστος, έσμιγαν. Δεν ήταν λοιπόν ετούτοι οι δυο, προαιώνιοι οχτροί, δεν είναι ο Εωσφόρος αντίμαχος του Θεού, μπορεί ποτέ το Κακό να μπει στην υπηρεσία του Καλού και να συνεργαστεί μαζί του; Με τον καιρό όσο μελετούσα το έργου του αντίθεου προφήτη, ανέβαινα από σκαλί σε σκαλί σε μια μυστική παράτολμη ενότητα. Το Καλό και το Κακό, έλεγα, είναι οχτροί, να το πρώτο σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι συνεργάτες, αυτό είναι το δεύτερο, το πιο αψηλό σκαλοπάτι της μύησης. Το Καλό και το Κακό είναι ένα! Αυτό ‘ναι το πιο αψηλό, όπου ως τώρα μπόρεσα να φτάσω σκαλοπάτι. […]
Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν. Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […]
Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[…]

ΠΗΓΗ : http://tvxs.gr