Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Τα δήθεν μακρά φωνήεντα, ο Σαββόπουλος και η έρευνα του κ…


Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 25 Ιουλίου, 2012

33 Votes


Το ιστολόγιο, όπως θα ξέρουν οι ταχτικοί αναγνώστες, δεν πολυσυμπαθεί τις αθυρόστομες εκφράσεις· ο σημερινός τίτλος, με μιαν αισχρολογία έστω και αποσιωπημένη, ας θεωρηθεί εξαίρεση. Πάντως, δοκίμασα και άλλους τίτλους και τους απέρριψα· σε κάποια παραλλαγή, είχα στον τίτλο τη Χρυσή Αυγή, που ασφαλώς η αναφορά της είναι πολύ χειρότερη προσβολή της κοσμιότητας και της δημοκρατίας. Το πώς συνδέονται ο Σαββόπουλος και η έρευνα του κώλου (και επικουρικά η Χρυσή Αυγή) με τα μακρά φωνήεντα, είναι το σημερινό μας θέμα, που μπορούμε να το δούμε σαν ένα παρακλάδι της Φωνηεντιάδας, δηλαδή της σκοταδιστικής επίθεσης στη νέα Γραμματική και γενικότερα στις γλωσσικές μεταρρυθμίσεις από το 1976 και μετά που δρομολογήθηκε με αφορμή το καθόλου αθώο άρθρο της δασκάλας από τη Ραφήνα.

Η νέα γραμματική κατηγορήθηκε ότι θέλει να καταργήσει τα γράμματα η και ω, που είναι βέβαια άθλιο ψέμα -απλώς η γραμματική επαναλαμβάνει κάτι που όλες οι προηγούμενες γραμματικές εδώ και δεκαετίες έλεγαν, ότι τα φωνήεντα (οι φωνηεντικοί φθόγγοι δηλαδή) της ελληνικής γλώσσας είναι πέντε: α, ε, ι, ο, ου ή, σωστότερα, [a], [e], [i], [o]. [u]. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί.

Στη σημερινή ελληνική γλώσσα, όπως ξέρει κι ένα παιδί της πρώτης δημοτικού, έχουμε πολλούς τρόπους για να αποδώσουμε τον φθόγγο [ι] ή [i] με το διεθνές φωνητικό αλφάβητο: Τα γράμματα (και συνδυασμοί γραμμάτων) ι, η, υ, ει, οι, υι όλα προφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Ολοφάνερα, οι αρχαίοι δεν τα πρόφεραν έτσι και δεν μπορεί στα διάφορα ιοίην, ιείην, οι υιοί, ποιοίη, ρυοίη που αφθονούν στα αρχαία ελληνικά η προφορά να ήταν η σημερινή. Όπως γράφει ο Ελισσαίος Γιανίδης, από τον οποίο ξεσήκωσα και τα παραδείγματα, «θα ήταν σωστή ασέβεια στην ανώτερη καλαισθησία των ανθρώπων εκείνων, να υποθέσουμε πως μπορούσαν να συνεννοούνται μεταξύ τους λέγοντας ιίι, ιίι, ιίι, και με την απαίτηση πως αυτό το νιαούρισμα έχει δυο και τρεις διαφορετικές έννοιες».

Πράγματι, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μακρά και βραχέα φωνήεντα, δηλαδή κάποιες συλλαβές τους διαρκούσαν περισσότερο από κάποιες άλλες· πρόκειται για τη λεγόμενη προσωδιακή διάκριση. Αυτό δεν υπάρχει στα νέα ελληνικά ή στα ισπανικά, που έχουν μόνο πέντε φωνηεντικούς φθόγγους, υπάρχει όμως στα αγγλικά, τα γαλλικά ή τα γερμανικά -και είναι και μόνιμος παράγοντας που μας δυσκολεύει όταν μαθαίνουμε ξένες γλώσσες. (Πάντως, το σύστημα των πέντε φωνηέντων δεν είναι σπάνιο: το 30% των γλωσσών του κόσμου που έχουν μελετηθεί έχουν πέντε φωνήεντα μόνο).

Πόσα φωνήεντα (φθόγγους) είχαν τα αρχαία ελληνικά; Η ερώτηση είναι κακοβαλμένη. Μπορούμε να την απαντήσουμε μόνο αν περιοριστούμε σε συγκεκριμένη εποχή και σε συγκεκριμένη διάλεκτο. Στην κλασική εποχή και στην αττική διάλεκτο υπήρχαν δώδεκα φωνήεντα (εφτά μακρά και πέντε βραχέα) που αποδίδονταν φυσικά με τα γνωστά μας εφτά γράμματα και με κάποια δίψηφα. Τα γράμματα α, ι και υ απέδιδαν δύο φωνήεντα το καθένα, γι’ αυτό αργότερα ονομάστηκαν, από παρανόηση, δίχρονα.

Οι αρχαίοι, να πούμε παρεμπιπτόντως, είχαν μουσικό τονισμό, ενώ στα νέα ελληνικά έχουμε δυναμικό τονισμό. Αυτό σημαίνει ότι στα αρχαία, οι τονιζόμενες συλλαβές διέφεραν από τις άτονες στο ύψος, όπως οι νότες, ενώ σήμερα η συλλαβή που τονίζεται ακούγεται απλώς πιο δυνατά δηλ. διαφέρει στην ένταση της φωνής.

Η διάκριση μεταξύ μακρών και βραχέων άρχισε να υποχωρεί σταδιακά από τον 3ο αιώνα π.Χ. και χάθηκε εντελώς μέχρι τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες· αυτή η εξέλιξη κλόνισε και το σύστημα τονισμού, με αποτέλεσμα να συντελεστεί, λίγους αιώνες αργότερα, η μετάβαση από τον μουσικό στον δυναμικό τονισμό. Πρόκειται δηλαδή για μετάβαση που έγινε στα χρόνια της Κοινής. Στο τέλος της ελληνιστικής εποχής είχαν μείνει έξι μόνο φωνήεντα (φθόγγοι). Τα πέντε σημερινά και το [y], δηλαδή ένα φωνήεν σαν το γαλλικό u (ή το γερμανικό ü). Το γράμμα υ όπως και το δίψηφο οι προφέρονταν [y], και αυτή η διαφορετική προφορά άντεξε μέχρι τον δέκατο αιώνα περίπου -μετά, χάθηκε το [y] και επικράτησε ο πλήρης γιωτακισμός.

(Δεν είναι στο θέμα μας, αλλά να πούμε παρεμπιπτόντως ότι και η δασεία είχε αρχίσει να χάνεται ήδη από τους προχριστιανικούς αιώνες).

Φυσικά, και σήμερα όταν μιλάμε, κάποιες συλλαβές έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από άλλες, αυτό όμως οφείλεται στον επιτονισμό, στη σειρά των λέξεων στην πρόταση και σε άλλα τέτοια· και για να το καταλάβουμε, μπορούμε να σκεφτούμε τις φράσεις:

Ψάχνω τον Κώστα

Τον Κώστα ψάχνω

Στη δεύτερη περίπτωση, η συλλαβή «Κώ» τονίζεται περισσότερο.

Για να αντιγράψω έναν γλωσσολόγο που δεν μπορεί να θεωρηθεί ακραίος, τον Γ. Μπαμπινιώτη, από το τέλος της ελληνιστικής εποχής «τα φωνήεντα της ελληνικής είναι, από πλευράς ποσότητας/διάρκειας ισόχρονα (δεν υπάρχουν μακρά και βραχέα φωνήεντα, πλην μιας ελάχιστα αυξημένης διάρκειας που επιφέρει φωνητικά η ύπαρξη τόνου στο φωνήεν)». Το ίδιο είχε πει πολύ νωρίτερα ο πατέρας της ελληνικής γλωσσολογίας, ο Γ. Χατζιδάκις. Αντιγράφω από τα “Μεσαιωνικά και νέα ελληνικά” (τόμ. Ι, σελ. 202): “Είναι πασίγνωστον γεγονός ότι η φωνητική τής ελληνικής γλώσσης κατά την δ΄ και ε΄ μ.X. εκατονταετηρίδα τοσούτον είχεν αλλοιωθή και απομακρυνθή από της αρχαίας και τοιαύτη τις είχε καταστή, ώστε, εξαιρουμένου του υ και του οι, ανάγκη να υποτεθή σφόδρα ομοία τή ημετέρα σήμερον. [...] εν τή αρχαία γλώσση υπήρχον μακρά και βραχέα φωνήεντα, εν δε τή νέα γλώσση ούτε μακρά ούτε βραχέα, αλλά πάντα ισόχρονα”. Αυτά τα γράφει ο Χατζιδάκις, μέγας αντίπαλος της δημοτικής, ο οποίος είχε κατηγορήσει τα εξαίσια Ψηλά βουνά και τα άλλα αναγνωστικά της μεταρρύθμισης του 1917 ότι επιχειρούν να προσηλυτίσουν τους μαθητές “εις τας νέας μπολσεβικικάς θεωρίας”. Κι όμως γράφει: ούτε μακρά, ούτε βραχέα φωνήεντα υπάρχουν, αλλά όλα είναι ισόχρονα.

Αυτά τα πράγματα είναι αλήθειες τόσο εδραιωμένες όσο και ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο. Κι όμως, μερικοί φωνηεντοκάπηλοι (εννοώ αυτούς που επιτέθηκαν στη νέα Γραμματική επειδή τάχα καταργεί φωνήεντα) έφτασαν στο σημείο να αμφισβητήσουν το αυτονόητο, να διαψεύσουν τον Χατζιδάκι και όλους τους γλωσσολόγους, ότι δηλαδή στα νέα ελληνικά δεν υπάρχει διάκριση μακρών και βραχέων φωνηέντων.

Είχε βέβαια προηγηθεί ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος στην ημερίδα για τη γλώσσα που διοργάνωσε το 1985 το ΚΚΕ εσωτ. στον Μίλωνα είχε ισχυριστεί ότι οι παλμογράφοι του αποκάλυψαν τη διαφορά ανάμεσα σε μακρές και βραχείες συλλαβές. Βέβαια, όταν ρωτήθηκε από τους συνέδρους τι καταλαβαίνει από την εκφώνηση /omos/: τον αντιθετικό σύνδεσμο «όμως» ή το μέρος του σώματος «ώμος», απάντησε πως «η μουσική έχει σχέση με ό,τι έπεται και ό,τι προηγείται» -δηλαδή με τα συμφραζόμενα, οπότε πάνε περίπατο και τα μακρά και τα βραχέα. Για μια κριτική της ομιλίας του Σαββόπουλου γραμμένη τότε από τον Γιάννη Χάρη, δείτε εδώ.

Αργότερα, ο Σαββόπουλος επανέλαβε τα ίδια άκυρα επιχειρήματα σε άλλες ομιλίες ή κείμενά του. Τώρα που ξέσπασε η Φωνηεντιάδα, κάμποσοι θυμήθηκαν τις κωμικές θέσεις του Σαββόπουλου και τις επικαλέστηκαν υποστηρίζοντας ότι αλλιώς προφέρεται το γράμμα /η/ και αλλιώς το /ι/.

Την ίδια θέση εκφράζει ο γνωστός Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής, σε ερώτησή του προς τον Υπουργό Παιδείας (δεν βάζω λινκ, μυρίζει άσχημα): Διαβάζοντας το εν λόγω βιβλίο, διαπιστώσαμε ότι στη σελ. 36 αναφέρεται ότι τα φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας είναι πέντε και συγκεκριμένα τα (α),(ε),(ι),(ο),(ου), ενώ τα γράμματα (η),(υ) και (ω) παραλείπονται με το σκεπτικό ότι δεν παριστούν ξεχωριστό φθόγγο (γλωσσικό ήχο, φώνημα), αλλά η εκφορά τους ταυτίζεται με εκείνη του γράμματος ιώτα (ι) και του γράμματος όμικρον (ο) αντιστοίχως. Βεβαίως, η άποψη αυτή δεν επιβεβαιώνεται από τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι κατά την εκφορά του προφορικού λόγου το διάγραμμα της ηχογράφησης καθενός από τα παραπάνω γράμματα μέσα στα πλαίσια ολοκληρωμένων προτάσεων είναι εντελώς διαφορετικό. Θα προσέξατε ότι ο κασιδιάρης είναι πονηρός κι έτσι μιλάει για “εκφορά … στα πλαίσια ολοκληρωμένων προτάσεων”, ώστε να μπορεί, με τον επιτονισμό, να θολώσει τα νερά.

Και από χτες, στα ελληνοκεντρικά ιστολόγια προστέθηκε, με εικόνα, η επιστημονική τεκμηρίωση την οποία επικαλέστηκε ο Κασιδιάρης -εικονογραφήθηκαν, μπορούμε να πούμε, οι παλμογράφοι του Σαββόπουλου. Πρόκειται για αυτό που χαρακτήρισα έρευνα του κώλου, όχι κάνοντας υπαινιγμό στην ποιότητά της αλλά επειδή ο… ερευνητής διάλεξε σαν λέξη-παράδειγμα της διαφοράς μακρών και βραχέων τη λ. κώλος. Εκφώνησε λοιπόν τη λέξη μπροστά στο κατάλληλο εργαλείο και πήρε το διάγραμμα που βλέπουμε αριστερά, και κατόπιν τούτου δήλωσε αγέρωχα: Η συζήτηση τελείωσε για μένα! Το άρθρο αυτό στη συνέχεια αναδημοσιεύτηκε με θριαμβολογίες σε καμιά εκατοστή ελληνοκεντρικά ιστολόγια (πάντως το πρωτότυπο είναι εδώ) με τον μετριόφρονα τίτλο “Eπεξεργασία σήματος ήχου εναντίον Νέας Ελληνικής Γραμματικής του Δημοτικου, σημειώσατε 1-0″.

Μόνο που το γκολ ήταν οφσάιντ. Αν διαβάσατε τα παραπάνω, θα καταλάβατε φυσικά ότι η διαφορά στη διάρκεια της συλλαβής δεν οφείλεται στο ότι το ωμέγα προφέρεται μακρό αλλά στο ότι πρόκειται για τονιζόμενη συλλαβή. Άλλωστε, πάρα πολλοί γράφουν «κόλος» (οι γκουγκλιές του “κόλος” είναι ελάχιστα λιγότερες απο του “κώλος”) -λέτε αυτοί να το προφέρουν διαφορετικά; (Κι αν πράγματι το ω προφέρεται διαφορετικά από το ο και το η από το ι, γιατί τάχα να υπάρχουν ορθογραφικές παραλλαγές σαν το κώλος/κόλος;)

Αλλά ας παίξουμε κι εμείς το παιχνίδι με τους παλμογράφους. Επειδή εγώ τέτοιο σύνεργο δεν έχω, παρακάλεσα τον Σπύρο Αρμοστή, γλωσσολόγο-ερευνητή στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, που μάλιστα είναι ένας από τους 140 γλωσσολόγους που υπέγραψαν τη διακήρυξη, να εκφωνήσει τις εξής λέξεις: κώλος, πόλος, όλως και να μου στείλει τα αντίστοιχα διαγράμματα.

Όπως βλέπετε, το πρώτο διάγραμμα, της λ. κώλος, έχει μορφή παρόμοια με αυτήν που έδωσε ο ερευνητής πιο πάνω, με την πρώτη συλλαβή να διαρκεί περισσότερο από τη δεύτερη.

Το διάγραμμα αποτελείται από δύο πεδία: το πάνω είναι η κυματομορφή (δηλαδή οι διακυμάνσεις στην πίεση του αέρα σε ένα δεδομένο σημείο ως προς τον χρόνο) και το κάτω το φασματογράφημα (δηλαδή η συγκέντρωση ακουστικής ενέργειας στις διάφορες συχνότητες του ακουστικού σήματος και πάλι ως προς τον χρόνο).

Στο δεύτερο όμως διάγραμμα, της λέξης «πόλος», παρατηρούμε ότι, όπως περιμέναμε, η πρώτη, τονιζόμενη, συλλαβή επίσης διαρκεί περισσότερο, παρόλο που «θα έπρεπε» αν όντως ήταν βραχεία, να διαρκεί λιγότερο.

Και στο τρίτο διάγραμμα, της λέξης «όλως», και πάλι η πρώτη συλλαβή διαρκεί περισσότερο από τη δεύτερη, παρόλο που η πρώτη (υποτίθεται ότι) είναι βραχεία και η δεύτερη (ω φρίκη!) μακρά.

Άρα; Άρα, με το μικρό μας τεστ επιβεβαιώσαμε αυτό που ανέκαθεν λέγανε και δεν έχουν πάψει να λένε όλοι οι γλωσσολόγοι, από τον υπερσυντηρητικό Γ. Χατζιδάκι και τον συντηρητικό Γ. Μπαμπινιώτη ίσαμε τους πιο αδιάλλακτους δημοτικιστές, ότι δηλαδή στα σημερινά ελληνικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ διάκριση ανάμεσα σε μακρά και βραχέα, ότι το ωμέγα προφέρεται ακριβώς όπως και το όμικρον, ό,τι και να λέει ο Σαββόπουλος, ό,τι και να κρώζουν οι χρυσαυγίτες, ό,τι και να δείχνουν οι έρευνες του κώλου. Γι’ αυτό άλλωστε δεν έχει και κανένα νόημα στα σημερινά ελληνικά η περισπωμένη και γι’ αυτό τραβάνε τα μαλλιά τους οι επιμελητές των λιγοστών εκδοτικών οίκων που τυπώνουν ακόμα πολυτονικό, κάθε φορά που έχουν να τονίσουν μια καινούργια λέξη: παίρνει τάχα οξεία ή περισπωμένη ο μπαγασάκος;

Θα μου πείτε ότι το τεστ δεν είναι αδιάβλητο, διότι, θα μπορούσε να πει κανείς, πού ξέρουμε ότι ο φίλος που έκανε το τεστ πρόφερε «πόλος» και «όλως» και όχι «πώλος» (πουλάρι δηλαδή) και «όλος»; Ομολογώ ότι δεν το ξέρουμε, αφού ο πόλος και ο πώλος προφέρονται το ίδιο. Αλλά αυτό θαρρώ πως ήθελα να αποδείξω!

http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/25/tukolu/

"Ολυμπιακών" διαστάσεων φασιστάκι η Παπαχρήστου





Ms Papachristou is not fasciste ... but she retweet the NAZI's posts (like Kasidiaris - Greek fascist group)

τί ανακατεύτηκες με αυτό το "σπορ" ρε κοπέλα μου?

Κρίμα τους κόπους και τις θυσίες σου ....αλλά οι μαλακίες πληρώνονται

Ο Βήχας και ο "έρωτας" δεν κρύβονται .

Ας πρόσεχες.





Να ανακληθεί τώρα η συμμετοχή της Bούλας Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς
«Ρατσιστικό χιούμορ και "αστειάκια" που αφορούν ανθρώπινες ζωές δεν είναι ανεχτά από την ελληνική κοινωνία, δεν μπορούν να ευδοκιμούν στον ελληνικό αθλητισμό», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά.

Ζητά παράλληλα από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή «να ανακαλέσει τώρα την κυρία Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

«Βλέποντας από την τηλεόραση τους Ολυμπιακούς Αγώνες ας κάνει όσα άθλια "αστεία" θέλει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Λονδίνο», καταλήγει η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ.

Αφιερωμένο στην πανηλίθια Παπαχρήστου!

 Που με τέτοια μυαλά πηγε και στους Ολυμπιακούς αγώνες! 

Ας μάθει το τσόλι πρώτα τι σημαινει και τι ειναι το Ολυμπιακό ιδεώδες

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

1931: Οι φυλακές υπερχείλισαν από οφειλέτες του Δημοσίου


thumb

Πολλές φορές από αυτή τη σελίδα παρουσιάζονται σημαντικές πτυχές της ελληνικής ιστορίας, ιστορίες… ελληνικές – όπως είναι και ο τίτλος της σελίδας –, που δείχνουν ξεκάθαρα πόσο σκληρό και ανάλγητο ήταν και είναι το ελληνικό κράτος απέναντι στους πολίτες, κάτι που εξηγεί και τη διαχρονική στάση των πολιτών απέναντί του. Ποτέ δεν το εμπιστεύτηκαν, όπως προκύπτει από τη νεοελληνική Ιστορία, και πάντοτε το θεωρούσαν εχθρικό.

Σήμερα λοιπόν θα δούμε ακόμα μία ιστορία… ελληνική, η οποία περιγράφει μια δύσκολη περίοδο για τον ελληνικό λαό, που δεν διαφέρει και πολύ από τη σημερινή κατάσταση. Στο ίδιο έργο θεατής για ακόμη μια φορά ο ελληνικός λαός…Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και σιγά σιγά η μεγάλη οικονομική κρίση χτυπάει και τη χώρα μας. Ο ελληνικός λαός οδηγείται προς ένα μεγάλο δράμα όταν η φορολογία που επιβάλλεται από τις κυβερνήσεις γίνεται όλο και πιο εξοντωτική.

Ενώ οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη και οι ξένοι κεφαλαιούχοι αποχωρούν παίρνοντας μαζί και τα κεφάλαιά τους, η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου σταδιακά ψηφίζει όλο και πιο αυστηρή νομοθεσία.

Το καλοκαίρι του 1930 φυλακίζονταν ακόμη και όσοι χρωστούσαν πενήντα δραχμές.

Περιγράφοντας το φαινόμενο ο δημοσιογράφος Γ. Λυδίας σημείωνε πως είχαν πλέον πλημμυρίσει οι φυλακές από την «αθρόαν σύλληψιν των πολιτών εκείνων που έτυχε, κατά μίαν οιασδήποτε φύσεως συναλλαγήν των με το κράτος, να του μείνουν χρεώσται ενός ποσού, πολλές φορές τόσον ασημάντου, ώστε δι’ αυτό ένας πτωχός βιοπαλαιστής εις την θέσιν του κράτους δεν θα κατέφευγε ούτε εις το δικαστήριον των μικροδιαφορών».

Κατασχέσεις

Όλα ξεκίνησαν μαζί με την κρίση, τέλη 1929 - αρχές 1930. Η κυβέρνηση Βενιζέλου έσπευσε να εκδώσει νόμο «Περί εισπράξεως των δημοσίων εσόδων». Παρά τις προσπάθειες του υπουργού Οικονομικών Γ. Μαρή να καθησυχάσει τους πολίτες ότι τα μέτρα που λαμβάνονταν ήταν για τη διευκόλυνσή τους, σύντομα αποδείχθηκε το αντίθετο.

Καθιερώνονταν μεν τριμηνιαίες δόσεις για τους οφειλέτες, ταυτοχρόνως όμως θεσπίζονταν αστυνομικές διατάξεις για κατασχέσεις και προσωποκρατήσεις, αλλά και δινόταν η δυνατότητα να κατάσχεται και η κινητή περιουσία των οφειλετών, όπως τα έπιπλα των σπιτιών τους.

Παρά τις διαψεύσεις, σύσσωμος ο Τύπος, ακόμη και ο φιλοκυβερνητικός, καταγγέλλει ότι ήδη τουλάχιστον τριακόσιοι πολίτες είχαν φυλακιστεί για οφειλές από πεντακόσιες μέχρι δύο χιλιάδες δραχμές.

Φυλακίσεις

Για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, η νέα νομοθεσία επέτρεπε σε όσους συλλαμβάνονταν, πριν οδηγηθούν στις φυλακές, να περνούν από το δημόσιο ταμείο για να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους, καταβάλλοντας τουλάχιστον το 50%.

Τα νέα μέτρα συνοδεύονταν και από ειδική νομοθεσία εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού των δημοσίων υπηρεσιών, με ειδικά μητρώα οφειλετών και νέα νομοθεσία «Περί οργανώσεως της ταμειακής υπηρεσίας του κράτους».

Ο «χορός» των συλλήψεων ξεκίνησε από την Αθήνα. Ο διευθυντής του «Ταμείου Εισπράξεων Αθηνών» Αναστάσιος Κανάκης με βαρυσήμαντη ανακοίνωσή του τον Ιούλιο του 1931 υπενθύμιζε στους οφειλέτες ότι «θέλω ευρεθή εις την ανάγκην όπως ασκήσω τα κατά των δυστροπούντων οφειλετών επιβαλλόμενα υπό του νόμου καταναγκαστικά μέτρα»!

Οι διευθυντές των Δημόσιων Ταμείων εξελίχθηκαν σε νέους «δυνάστες» στα μάτια του ελληνικού λαού.

Με ειδική νομοθεσία είχαν στη διάθεσή τους όργανα της τάξεως, μπορούσαν να εισέρχονται ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε χώρο, να καλούν ανά πάσα στιγμή και όλο το 24ωρο να εμφανισθεί μπροστά τους ο οφειλέτης, ενώ οι εφημερίδες ήταν υποχρεωμένες να δημοσιεύουν πάντα και δωρεάν τις ανακοινώσεις τους. Μια εντολή λοιπόν του διευθυντή του Δημόσιου Ταμείου αρκούσε για να οδηγηθεί στη φυλακή ο οφειλέτης για λίγες εκατοντάδες δραχμές.

Γέμισαν οι φυλακές

Αγροκτήματα έβγαιναν πλέον σε πλειστηριασμούς από το Δημόσιο, ενώ σε πολλά μέρη της χώρας, στη Θεσσαλία, την Πάτρα, το Κιλκίς, τα περιστατικά ήταν συνεχή και βίαια.

Το Επαγγελματικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης έστελνε αγωνιώδη τηλεγραφήματα στα υπουργεία Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας απευθύνοντας έκκληση να ανασταλούν οι εκτελέσεις των ενταλμάτων για όσους καθυστερούσαν φόρους, αφού η κρίση δεν τους επέτρεπε «παρά την καλήν των θέλησιν να φανούν συνεπείς εις τας προς το Δημόσιον υποχρεώσεις των».

Τον Σεπτέμβριο του 1931 και ενώ με εγκυκλίους κατάσχονταν ακόμη και τα ενοίκια, «αι φυλακαί του κράτους είχαν υπερπληρωθή ώστε επεβάλλετο η άμεσος αραίωσις των κρατουμένων». Τα τηλεγραφήματα και οι αναφορές των διευθυντών των φυλακών απ’ όλη την Ελλάδα ήταν συγκλονιστικά. Καλούσαν τους προϊσταμένους τους να λάβουν μέτρα διότι δεν είχαν πού να βάλουν τους κρατούμενους. «Εγέμισαν τα κελλιά, εγέμισαν οι αυλές και τα γραφεία», ανέφερε η εφημερίδα «Ακρόπολις», επισημαίνοντας πως ακόμη και δωδεκαμελείς ομάδες χωροφυλάκων σχηματίζονταν για να συλλάβουν κάποιον που όφειλε στο Δημόσιο πενήντα δραχμές.

Η… αποσυμφόρηση

Στις φυλακές από τις συλλήψεις οφειλετών του Δημοσίου είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο, οπότε το υπουργείο αποφάσισε να τις απο-συμφορήσει, «διότι επείσθη ότι ούτοι, ανήκοντες εις τας λαϊκάς τάξεις, δεν θα επλήρωναν εις τον αιώνα τον άπαντα το χρέος των, εφ’ όσον δεν μπορούσαν να εργασθούν».

Η πανίσχυρη «Διεύθυνσις Φυλακών» του υπουργείου Δικαιοσύνης διαπίστωνε το τραγελαφικό: Στις φυλακές είχαν κλειστεί και εκατοντάδες άνθρωποι, οι οποίοι, ενώ απαλλάσσονταν από τα δικαστήρια, υποχρεώνονταν να καταβάλουν τα δικαστικά έξοδα. Ωστόσο μη έχοντας να καταβάλουν και τα ελάχιστα αυτά χρήματα, είχαν οδηγηθεί στις φυλακές! Εσπευσμένα άλλαξε ο τρόπος είσπραξης των χρημάτων και το κυριότερο απελευθερώνονταν εκείνοι που χρωστούσαν τα δικαστικά έξοδα και δεν ήταν «ομολογουμένως πλούσιοι».

Μια τραγωδία στην οποία με ιλιγγιώδη ταχύτητα είναι πιθανόν να οδηγηθεί και η χώρα μας σήμερα…


http://topontiki.gr/article/38327

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Το να μην πληρώνεις ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ



Με λύπη διαπιστώνω πως οι περισσότεροι δεν ξέρουν σε "τί" και "πώς" να αντισταθούνε.
Μετά από τόση πληροφόρηση δεν ξέρουν με "τί" και "πώς" να ανατρέψουν μια δυσάρεστη κατάσταση.
Για να μην λέει ο καθένας τα δικά του ... ας κάνουμε μια επανάληψη.
Είναι ξεκάθαρο πως έχουν καταστεί όλες οι πληρωμές ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ.
Είναι επίσης ξεκάθαρο πως Το να μην πληρώνεις ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Ενημερωθείτε και πράξτε αναλόγως.

 Δεν είναι μόνο οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που φοβούνται οι δυνάστες μας.
 Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο :
 "Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ, σε οποιοδήποτε ποσό που  δεν θα μπει στις τσέπες του  τέρατος της εξουσίας.
Είναι ο φόβος και ο τρόμος τους, που θα συμβάλλει στη δική μας νίκη και άρα καλύτερες συνθήκες διαβίωσης"


Αρκετά με την παραφιλολογία του κάθε άσχετου ή φοβιτσιάρη βολεμένου.
Ρίξτε μια ματιά πριν εκφράσετε γνώμη:

Αρνούμαστε να πληρώσουμε εισιτήριο στα ΜΜΜ: ΠΩΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ







Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση

Σχεδόν 5.800 υπογραφές μέσα σε λίγες μόλις μέρες έχουν συγκεντρωθεί στηνavaaz κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη χώρα μας, που μάλιστα τοποθέτησε την εν λόγω κίνηση στην πρώτη της σελίδα στην κατηγορία hot.

Η συλλογή υπογραφών είναι μια μορφή πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση και την Τρόικα αλλά δεν είναι η μόνη.

Μια άλλη πρωτοβουλία πολιτών έχει προχωρήσει για το ίδιο θέμα σε προσφυγή στο συμβούλιο επικρατείας και συγκεκριμένα για τη μεταβίβαση της ΕΥΔΑΠ καθώς και της κερδοφόρας ΕΥΑΘ στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011). Αναφορά γίνεται μεταξύ άλλων στο άρθρο 106 παρ. 3 του Συντάγματος και του άρθρου 8 του ν. 3049/2002, Το άρθρο 106 παρ. 1 του Συντάγματος προβλέπει «την υποχρέωση του Κράτους να λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα…». Επίσης το άρθρο 106 παρ. 3 του Συντάγματος προβλέπει «την αναγκαστική συμμετοχή (…) του Κράτους (…σε) επιχειρήσεις (… που) έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.». Σε εκτέλεση της συνταγματικής αυτής ρύθμισης, το άρθρο 8 του Ν. 3049/2002 (ΦΕΚ Α΄ 212/10.9.2002) Αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων του Δημοσίου και άλλες διατάξεις προβλέπει σχετικά τα εξής: «Επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος και κοινής ωφέλειας – Ειδική Μετοχή 1.Με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Aνάπτυξης και του κατά περίπτωση συναρμόδιου υπουργού: α) καθορίζονται οι αποκρατικοποιούμενες επιχειρήσεις του Δημοσίου που παρέχουν υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος και κοινής ωφέλειας, που συνδέονται με την άμυνα και ασφάλεια της χώρας, τη δημόσια υγεία, την ενέργεια, τις μεταφορές και επικοινωνίες, τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των αγορών, την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγών πηγών της χώρας, για τις οποίες απαιτείται η συναίνεση του Δημοσίου στη λήψη ορισμένων στρατηγικής σημασίας αποφάσεων,»

Παρότι ακόμη και για κάποιον χωρίς νομικές γνώσεις αυτέ οι αιτιολογήσεις είναι σχεδόν προφανείς, το θέμα των αποκρατικοποιήσεων λέγεται καθημερινά από τα μμε ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας ενώ το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο γίνεται λόγος για διογκωμένο δημόσιο. Αν απολυθούν λοιπόν όσοι αποτελούν το «διογκωμένο» δημόσιο πως ακριβώς θα υπάρξουν θέσεις εργασίας από τις αποκρατικοποιήσεις και μάλιστα σε μονοπωλιακές επιχειρήσεις όπως αυτές του νερού; Ίσως οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων της κυβέρνησης πλέον σε έλλειψη άλλων επιχειρημάτων καταφεύγουν στον παραλογισμό. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς ξέρουν ότι άλλο ελεύθερη αγορά κι άλλο ολιγοπώλιο ή μονοπώλιο. Οι μόνοι που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν είναι εκείνοι ακριβώς που ονειρεύονται μονοπωλιακές επιχειρήσεις στημένες και με μηδενικό κόστος.

Αξίζει να σημειωθεί ακόμη ότι η εταιρία που ενδιαφέρεται, όπως αναφέρεται στο petition να αγοράσει την ΕΥΑΘ είναι ήδη μέτοχος της και είναι η ίδια εταιρία που προσπάθησε δυο φορές ανεπιτυχώς να λογοκρίνει το βραβευμένο ντοκιμαντέρ FLOW με αγωγές και δικαστήρια, για τον τρόπο που την παρουσιάζει.

Ενώ όπως δείχνει και η έκθεση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory – CEO), του Transnational Institute (TNI) και του Municipal Services Project, η τάση που επικρατεί ειδικά στο θέμα του νερού είναι η επανακρατικοποίηση και η επαναδημοτικοποίηση, η Ελλάδα για άλλη μια φορά με καθυστέρηση εικοσαετίας, αντί να εκσυγχρονίσει τις εν λόγω υπηρεσίες τις πουλάει σε όποιον ενδιαφέρεται, χωρίς μάλιστα κανένα εν τέλει μακροπρόθεσμο κέρδος έστω στην απομείωση του χρέους της.

Θλιβερές πρακτικές εν μέσω μιντιακών αλαλαγμών….

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ

ΠΗΓΗ http://realdemocracygr.wordpress.com

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Πού βρίσκουν τα blogs τις φωτογραφίες από παρακολουθήσεις;



Μια συγκλονιστική αποκάλυψη φιλοξενεί το HOT DOC που κυκλοφορεί. Ένα παρακρατικό σύστημα που χρηματίζεται από ισχυρούς οικονομικά παράγοντες, παρακολουθεί δημοσιογράφους και «ενοχλητικούς» πολίτες. Κομμάτι αυτού του παρακρατικού μηχανισμού είναι διάφορα blogs.

Όπως αποκαλύπτει το HOT DOC, στις 23 Μαίου, τρία bogs Fimotro, Nonews και Noname, με διαφορά μερικών λεπτών έκαναν την ίδια ανάρτηση που αναφερόταν στην επίσκεψη του δημοσιογράφου του REUTERS Στήβεν Γκρέι, για μία έρευνα που αφορούσε τις Τράπεζες. Ο Grey όπως και το HOT DOC είχαν αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο ελληνικές Τράπεζες δανειοδοτούσαν χωρίς πραγματικές εγγυήσεις offshore εταιρείες που ανήκαν σε μετόχους των Τραπεζών, σβήνοντας στη συνέχεια τα δάνεια.

Τα blogs λοιπόν δημοσίευσαν μια φωτογραφία του Γκρέι με τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου κάνοντας απαξιωτικά σχόλια για έναν από τους πιο έγκυρους ερευνητές του REUTERS. Σύμφωνα με τα σχόλια αυτά ο Γκρέι είχε έρθει στην Ελλάδα για να χτυπήσει την ελληνική Οικονομία. Δημιουργούσαν δηλαδή μέσα σε μερικά λεπτά την εντύπωση ότι ο Γκρέι δεν έλεγε την αλήθεια αλλά χτυπούσε την ελληνική Οικονομία. Χωρίς κανένα στοιχείο.

Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Τα blogs δημοσίευαν φωτογραφία των δημοσιογράφων λέγοντας πως ήταν από κινητό τηλέφωνο αναγνώστη. Σήμερα αποκαλύπτεται πως ήταν φωτογραφία από παρακολούθηση των δημοσιογράφων που είχε παρθεί από μηχανισμό παρακολούθησης.

Πού βρήκαν τις φωτογραφίες από παρακολούθηση τα blogs; Πώς συντονίζονται για να αποπροσανατολίσουν από την αλήθεια και να εμφανίσουν ερευνητές δημοσιογράφους ότι δρουν με σκοπιμότητα; Ποιος τους πληρώνει για να κάνουν εκατοντάδες αναρτήσεις κάθε μέρα; Ποιος δηλαδή πληρώνει 10 τουλάχιστον ανθρώπους προσωπικό, ενώ δεν έχουν διαφημιστικά έσοδα;

http://www.koutipandoras.gr/?p=22854

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

το παρακράτος του ίντερνετ.

BLOCK-άρετε τα πιστόλια

Αν δεν πεις την αλήθεια την ώρα που πρέπει, θα βρεθείς κάποια στιγμή υπόλογος απέναντι στο ψέμα που θα κυριαρχήσει ως αλήθεια. Ας μιλήσουμε λοιπόν με αλήθειες για το ίντερνετ πριν είναι αργά.

Το ότι γράφω αυτές τις γραμμές τις οποίες θα διαβάσουν χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια προσπάθεια λογοκρισίας, είναι κάτι που συνοδεύει την μεγάλη ανακάλυψη του διαδικτύου. Το ίντερνετ είναι μια μεγάλη προϋπόθεση ελευθερίας. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι αξιωματικά ελεύθερο. Στο διαδίκτυο υπάρχουν και ψέματα και ανακρίβειες και προπαγάνδα και καλά στημένες παγίδες. Πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβει ο κόσμος τον τρόπο που λειτουργούσαν να παραδοσιακά ΜΜΕ. Πως πίσω από τα πρωτοσέλιδα, υπάρχουν συμφέροντα, πιέσεις και όχι μόνο απόψεις ή ειδήσεις. Στην εποχή του ίντερνετ, η κατανόηση λειτουργίας του πρέπει να γίνει γρήγορα. Εννοώ πως το κοινό πρέπει να κατανοήσει γρήγορα πως είναι ένα εργαλείο με προϋποθέσεις ελευθερίας αλλά όχι απαραίτητο και τοτέμ ελευθερίας. Είναι πολύ επικίνδυνο, οι πολίτες που έχουν αγανακτήσει με τα παιχνίδια «δημοσιογραφίας» στον παραδοσιακό Τύπο, να εκχωρήσουν το δικαίωμα της κρίσης και να παραδοθούν αγανακτισμένοι σε ένα ίντερνετ που μοιάζει ελεύθερο, επειδή «τα λέει χοντρά», «βρίζει», και δεν «μασάει». Το ίντερνετ δεν είναι ελεύθερο. Απλώς δίνει θεωρητικά το δικαίωμα στον καθένα να εκφραστεί.

Και ας πάμε από τα θεωρητικά στα πρακτικά. Το διαδίκτυο έχει γεμίσει με blogs. Όλα τα blogs δεν είναι τα ίδια. Όταν εμφανίστηκαν τα blogs,τα παραδοσιακά μέσα ξεκίνησαν μια τρομερή επίθεση βλέποντας ότι χάνουν την ισχύ τους. Τα κατηγόρησαν για αναξιοπιστία και ερασιτεχνισμό. Να σας θυμίσω όμως πως το ρεπορτάζ για την επίσκεψη Ερντογκάν στην Ελλάδα που δεν έγινε ποτέ, δεν το έκαναν τα blogs αλλά μεγάλα συγκροτήματα εφημερίδων.

Η διάδοση των blogs ήταν ραγδαία. Σήμερα ανάμεσα στους χιλιάδες ιστότοπους, μπορείς να βρεις blogs με άποψη, σοβαρότητα ,εξαιρετικά άρθρα που δεν συναντάς ούτε σε «σοβαρές» εφημερίδες, ακόμη και έρευνα. Ένας πλούσιος κόσμος με όχημα τη σκέψη και την ανθρώπινη πρωτοβουλία. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο ρομαντικά.

Στην Ελλάδα ξεχώρισαν γρήγορα 5-6 blogs, που έδειξαν να αντικαθιστούν την ενημέρωση από τον καθεστωτικό Τύπο. Ήταν γρήγορα, έλεγαν πράγματα που δεν λέγονταν και έπαιρναν ενημέρωση και πληροφορίες από το ίδιο το κοινό. Αυτό και αν ήταν κίνδυνος για τα συγκροτήματα Τύπου. Έτσι το ερώτημα πώς θα διαλύσουμε τα blogs αντικαταστάθηκε με το πώς θα αλώσουμε τα blogs. Στα λίγα χρόνια λειτουργίας των blogs, οι μεταβολές είναι τεράστιες. Πολλά blogs άρχισαν να δημοσιεύουν όχι αιχμηρές ειδήσεις αλλά κουίζ για το τι έκανε ο ένας ή ο άλλος. Εμφανίζονται αναρτήσεις για μια μεγάλη αποκάλυψη που περιγράφεται αλλά η ανάρτηση δεν γίνεται ποτέ επειδή ο περιγραφόμενος εξαγόρασε την αποκάλυψη.

Πολλά blogs έχουν μετατραπεί σε ανώνυμους εκβιαστές και πιστολέρο συμφερόντων, καλυμμένα πίσω από μια άγνωστη ταυτότητα η οποία δεν απειλείται. Τα παλιά αφεντικά του Τύπου, αλλά κυρίως οι επιχειρηματίες, πληρώνουν τριτοκλασσάτους δημοσιογράφους που δεν ευδοκίμησαν στη δημοσιογραφία αλλά είναι αρκετά πρόθυμοι να πληρωθούν ως πιστόλια για να εκβιάσουν ή να χτυπήσουν κόσμο.

Η ταυτότητα των περισσότερων είναι γνωστή στην πιάτσα, αλλά είναι δύσκολο να αποδειχθεί. Θα δείτε πως πολλά από αυτά τα blogs κατά καιρούς δημοσιεύουν παράπονα «αναγνωστών» για συγκεκριμένα καταστήματα ή επιχειρήσεις, εμφανίζοντάς το μάλιστα ως μια λαϊκή ετυμηγορία. Είναι όσοι δεν ενέδωσαν στον εκβιασμό.

Αρκετές φορές παίρνουν εντολές να χτυπήσουν ανθρώπους ή κόμματα γιατί αυτό εξυπηρετεί (δείτε τα γκάλοπ πριν στις πρόσφατες εκλογές). Και μετά τρέχα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Δίπλα στον θεσμικό κορμό ενός σκληρού κράτους διαπλοκής (πολιτική, δημοσιογραφία, επιχειρηματίες) έχει αναπτυχθεί ένας παρακρατικός βραχίονας, όπως ακριβώς στη δεκαετία του ‘60. Μόνο που είναι ηλεκτρονικός. Αν είσαι τυχερός και είσαι ο Βαξεβάνης ο οποίος έχει πρόσβαση στο ίντερνετ μπορείς να απαντήσεις. Αν όχι; Συστήνεσαι με την ισοπέδωση και την συκοφαντία χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.

Δείτε λοιπόν ένα τέτοιο blog. Κάνει εκατοντάδες αναρτήσεις κάθε μέρα. Ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας άνθρωπος και πολύ περισσότερο ερασιτέχνης. Χρειάζεται ομάδα δεκάδων ανθρώπων. Πώς πληρώνονται όλοι αυτοί; Εμείς ως www.koutipandoras.gr με διαφήμιση και δεν τα βγάζουμε πέρα. Πώς τα βγάζουν αυτοί;

Αυτοί λοιπόν οι «εκτελεστές», έχουν αγκαλιάσει ο καθένας από έναν επιχειρηματία και παίρνουν εντολές ποιόν θα χτυπήσουν. Οι περισσότεροι δουλεύουν και σε ένα μέσο ενημέρωσης παρότι μπορεί να είναι οι χειρότεροι που υπάρχουν. Και θα ήθελα να ρωτήσω τους συναδέλφους οι οποίοι με μεγάλη χαρά τους δίνουν δουλειά παρότι είναι υπόδικοι για εκβιασμούς και δεκάδες άλλα εγκλήματα: «Από τόσους άξιους και άνεργους δημοσιογράφους που υπάρχουν, γιατί παίρνετε αυτούς; Τους εκβιαστές, συκοφάντες, τα πιστόλια. Γιατί τους δίνετε φωνή στα έντυπά σας τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις σας; Είναι επειδή μόνο εσείς εκτιμάτε αυτούς που όλη η πιάτσα αποκαλεί απατεώνες και εκβιαστές; Ή τους χρησιμοποιείτε;» Αυτή είναι η ερώτησή μου και ας την απαντήσει ο καθένας από εσάς, γιατί αυτοί δεν θα την απαντήσουν.

Αυτό το παρακράτος έχει και μία άλλη λειτουργία. Διαβρώνει το ίντερνετ και συκοφαντεί τα blogs. Έτσι πολύ εύκολα θα γίνουν αύριο αποδεκτά από τον κόσμο μέτρα για τον έλεγχο του διαδικτύου. Σε βάρος όλων των ελεύθερων φωνών. Όχι,αυτοί δεν είναι το ίντερνετ. Είναι το παρακράτος του ίντερνετ.

Επιμένω πως δεν χρειάζονται κυβερνητικά μέτρα για το ίντερνετ. Το ίντερνετ πρέπει να αυτορυθμιστεί και να προστατευτεί από όσους το αγαπούν και το θέλουν ελεύθερο. Γιατί οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι αυτοί. Το παρακράτος έχοντας προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα διασωθεί και πάλι. Δεν ξέρω πώς θα αυτορυθμιστεί. Αλλά είμαι σίγουρος πως η βάση προστασίας του μπορούν να είναι οι πολίτες. Ας μην παραδίδονται τόσο εύπιστα στους απατεώνες και τους εκβιαστές. Ας αρχίσουν να κάνουν αυτό που δεν έκαναν έγκαιρα με τα παραδοσιακά ΜΜΕ, να αμφισβητούν. Ας δώσουμε φωνή και ελευθερία στο διαδίκτυο. Blockάροντας τα πιστόλια και τους εκτελεστές.

http://www.koutipandoras.gr/?p=21044

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Μεγάλη Νίκη σε Βάρος της ACTA


Καταψηφίστηκε η συμφωνία της ACTA από το Ευρωκοινοβούλιο. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. 478 Ευρωβουλευτές ψήφισαν κατά, 39 υπέρ και 165 απείχαν. Χαρακτηριστικά, πριν να ψηφιστεί, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (μέλος του οποίου είναι η Νέα Δημοκρατία) προσπάθησε να αναβάλλει την ψηφοφορία και να “επιστρέψει” το θέμα στην “Επιτροπή Εμπορίου”, υπολογίζωντας ότι μέχρι να επανεξεταστεί αυτή, ο θόρυβος θα έχει καταλαγιάσει και θα ψηφιστεί άνετα από το Ευρωκοινοβούλιο. Όμως, λόγω της πίεσης από τον κόσμο, και των μεγάλων κινητοποιήσεων που είχαν γίνει σε πολλές χώρες της ΕΕ, η πίεση προς τους Ευρωβουλευτές ήταν τόσο μεγάλη που αυτή η προσπάθεια απέτυχε παταγωδώς και η ACTA καταψηφίστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των ευρωβουλευτών. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά η ACTA ως ΑCTA έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μεγάλο μέρος από αυτήν δεν θα “επιστρέψει” στο μέλλον, ως κομμάτι κάποιας άλλης συμφωνίας.

ΠΗΓΗ: http://realdemocracygr.wordpress.com

Τι σχέση είχε ο Χριστός με τις μπίζνες πάνω στη γη ;

Δημοσιευμένο στις 4 Ιουλ 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης: Μάκης Noδάρος

» Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί…»

Εκανε τελικά ο Χριστός μπίζνες πάνω στη γη ?

Μετρούσε ο Χριστός τα κέρδη του και πρόσφερε ανάλογα με αυτά την αγάπη του προς τον συνάνθρωπο ?

Αδιαφορούσε ο Χριστός για τον πόνο των ανθρώπων ?

Αν υπάρχει κάπου εκεί ψηλά και μας κοιτάζει σίγουρα θα νοιώθει αηδία και αποτροπιασμό με τα όσα συμβαίνουν τελευταία στα διάφορα ιδρύματα της Ηλείας που τελούν υπό την εποπτεία της τοπικής μητρόπολης.

Της μητρόπολης , της εκκλησίας δηλαδή , που ως «στυγνός» επιχειρηματίας, χωρίς ενδοιασμούς , επιδιώκει την ισορροπία στα κέρδη και στις ζημιές προτάσσοντας το χρήμα και το συμφέρον , πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιερή ανάγκη δεκάδων συμπολιτών μας να εργαστούν για να ζήσουν τίμια τις οικογένειές τους…

Το λουκέτο που έβαλε πρόσφατα μέσα σε μια νύχτα η μητρόπολη της Ηλείας στο ίδρυμα του Πελοπίου , πετώντας ουσιαστικά στον δρόμο τους 13 εργαζόμενους αποτελεί δημόσια πρόκληση για τους πολίτες της Ηλείας αλλά και ολόκληρης της χώρας μας .

Ηταν συγχρόνως κι ένα μήνυμα για το τι περιμένει εκείνους που εργάζονται στα άλλα ιδρύματα στην περίπτωση που δεν ακολουθήσουν τα νέα δεδομένα…

Οι δικαιολογίες των αρμοδίων περί χρημάτων που χρωστούν στην μητρόπολη τα ασφαλιστικά ταμεία μόνο ως φτηνές μπορούν να χαρακτηριστούν καθώς με βάση την Χριστιανική θρησκεία , η αγάπη προς τον συνάνθρωπο δεν μπορεί να μετρηθεί με ισολογισμούς ούτε με κέρδη η ζημίες σε χρήμα…

Η εκβιαστική – όπως καταγγέλλεται από πολλούς εργαζόμενους – υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων στα διάφορα ιδρύματα της μητρόπολης Ηλείας , με μειώσεις που αγγίζουν το 40 %, μόνο οργή και συναισθήματα αηδίας προκαλεί στους πολίτες και στο ποίμνιο της εκκλησίας που κάθε Κυριακή ακούει λόγια αγάπης …

Όπως δίδαξε ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο, με βάση το Ιερό Ευαγγέλιο , Χριστιανισμός είναι η έμπρακτη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο , η αγάπη , η δικαιοσύνη , ο σεβασμός και η θυσία …και όχι η υποκρισία και τα λόγια τα μεγάλα !

Σε καμιά περίπτωση ο Χριστιανισμός δεν είναι οι …μπίζνες και οι ισολογισμοί…και τα χρήματα και τα έσοδα και οι ζημίες…

Αν η μητρόπολη Ηλείας βλέπει ότι δεν μπορεί να συντηρήσει με τις υπάρχουσες οικονομικές δυσκολίες τα διάφορα ιδρύματα , ας εκποιήσει ένα μέρος της τεράστιας περιουσίας της και των ακινήτων που έχει σε διάφορες περιοχές εντός και εκτός Ηλείας. Ας ρευστοποιήσει κάποια από αυτά και ας βοηθήσει τους δεκάδες εργαζόμενους στα ιδρύματα…με αγάπη και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο …όπως ακριβώς δίδαξε πάνω στη γη ο Χριστός.

Κάθε άλλη ενέργεια αποτελεί δημόσια πρόκληση και προκαλεί αλγεινή εντύπωση στους πολίτες οι οποίοι ήδη ματώνουν οικονομικά ψάχνοντας στους κάδους των απορριμμάτων για να ζήσουν τις οικογένειές τους .

Θέλω να πιστεύω ότι ο μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός έπεσε «θύμα» κάποιων κακών συμβούλων , που έβαλαν το συμφέρον και το χρήμα πάνω από τις ανθρώπινες αξίες και τον Χριστιανισμό και ότι σύντομα θα παρέμβει ο ίδιος δυναμικά για να σταματήσει οριστικά όλος αυτός ο θόρυβος.

Αν ο Χριστός παρακολουθεί από εκεί πάνω τα όσα συμβαίνουν τελευταία στην Ηλεία σίγουρα θα νοιώθει ότι ξανασταυρώνεται μαζί με τους δεκάδες εργαζόμενους στα ιδρύματα της μητρόπολης …

Σίγουρα θα νοιώθει τον πόνο τους και την αγωνία τους για το αύριο…

Σίγουρα όμως θα νοιώθει και την θλιβερή υποκρισία εκείνων που καταπατούν με προκλητικό τρόπο, στο όνομα των χρημάτων, τις ανθρώπινες αξίες και τα πιστεύω που δίδαξε πάνω στη γη πριν 2012 χρόνια…

http://www.koutipandoras.gr/?p=22775

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Πρώτη δικαίωση για τις κυρίες Γεριτσίδου, που κατήγγειλαν τον πρώην πρωθυπουργό



του Παναγιώτη Σουρέλη
Ένα χρόνο μετά τη μήνυση δύο Ελληνίδων, μητέρας και κόρης, κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου για καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γενοκτονία εις...
βάρος του ελληνικού λαού και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η πρώτη δικαίωση ήλθε:

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με έγγραφό του στα αγγλικά και τα γαλλικά ανακοίνωσε, ότι ο φάκελος ανοίγει!

Την αναφορά (χρησιμοποιείται ο όρος reference) της υπόθεσης με αριθμό OTP-CR-47/12 υπογράφει ο επικεφαλής του γραφείου πληροφοριών του Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης M.P. Dillon.(…)

Η εκπαιδευτική ψυχολόγος Όλγα Γεριτσίδου και η κόρη της ψυχοπαιδαγωγός και εκδότρια Τάνυα, κατέθεσαν τη μήνυση στις 22 Μαρτίου του 2011. Ακολούθησε μαζική αποστολή χιλιάδων email από Έλληνες από όλο τον κόσμο, με τα οποία πίεζαν τη Χάγη να πάρει θέση και να εξετάσει την υπόθεση. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 19 Μαρτίου 2012, η Χάγη με επίσημο έγγραφό της γνωστοποίησε στις κυρίες Γεριτσίδου, ότι η μήνυσή τους έχει εισαχθεί στον κατάλογο του γραφείου και θα εξετασθεί με προσοχή, όπως γίνεται ανάλογα με την περίπτωση, σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού.

Ενημερώνει ακόμη, ότι μόλις υπάρξει απόφαση, θα ενημερωθούν εγγράφως για αυτήν καθώς και για τους λόγους της απόφασης. «Δράσαμε όλοι μαζί και φέραμε την πρώτη νίκη! Όσο και να προσπάθησαν να κωλυσιεργήσουν, όσο και αν προσπάθησαν να προβάλλουν δικαιολογίες για να μην δεσμευθούν επισήμως να τοποθετηθούν ενώπιον της διεθνούς και της Ελληνικής κοινής γνώμης ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΝ.

Αποτελεί ιστορική πρωτιά της Ελλάδας, όπου δύο απλοί Πολίτες, με μόνη την επιταγή του άρθρου 120 του Συντάγματος, εξαναγκάζουν την κινητοποίηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κατά πολιτικών και κυβερνήσεων, που έχουν το θράσος να αυτοπαρουσιάζονται ως υπεράνω του Νόμου και παντοδύναμοι. Ακόμη μια φορά στην Ιστορία η Ελλάδα πρωτοπορεί και δείχνει τον δρόμο για την Δικαιοσύνη και την πραγματική Δημοκρατία», σχολίασαν οι κυρίες Γεριτσίδου.

Δύο Ελληνίδες έκαναν την αρχή. Χιλιάδες άλλοι Έλληνες από όλο τον κόσμο ανταποκρίθηκαν στην κίνησή τους και έβαλαν το δικό τους «λιθαράκι» για να φτάσουμε στην πρώτη νίκη, κατακλύζοντας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Χάγης. Ο ελληνικός λαός απαιτεί να δικαστούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι έσυραν τη χώρα στο ΔΝΤ και βύθισαν τους πολίτες στη φτώχεια και τη δυστυχία.