Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

γάμα με από τον κώλο, γιατί αγαπώ τον Ιησού.

ANAL

FOR JESUS 





All my life I've been good
Do what my mom and dad and God say I should
Go to church and Bible School
To live by God's rule
So whatever people tell me that the Bible tells me, I will do
Walk the halls of my school with my purity ring
Unlike those other girls, I’ve got my morals in check
It was easy to do till I got a boyfriend
And pardon my French, but he’s cute as heck
And I made a pact
To keep my hymen intact
And Jesus and I are tight
Never learned about the birds and bees
I was taught to keep an aspirin in between my knees
Because the Bible says premarital sex is wrong
But Jason says that guys can’t wait that long
And I don’t want to lose him
To someone who’ll do him
I need to figure something out
Well, there’s a loophole in the scripture that works really well
So I can get him off without going to hell
It’s my hail Mary full of grace
In Jesus’ name, we go to fifth base
Oh, thank you for making me holy
And thank you for giving me holes to choose from
And since I’m not a godless whore
He’ll have to come in the back door
Therefore
Fuck me in the ass because I love Jesus
The good lord would want it that way
It’s the sweet sensation of a throbbing rationalization
It’s just between you and me
Because everyone knows it’s the sex that God can’t see
It’s hard to be as pure as me
To resist the urge to lose my vaginal virginity
To wait until my marriage bed
To give my husband my unsullied maidenhead
So take your cock out
Shove it in my ass
Fuck me until you come
Oops!
I mean let’s join our souls
And unite our bodies
And fly with the wings of God
Whatever you do, don’t touch my clitoris
If you ring Satan’s doorbell, God can’t ignore this
And no prophylactics when you put it in
Because birth control’s for sluts, and it’s a sin
I’ve emptied my bowels
And laid out the towels
I’m ready for romance
I’m praying to the power that’s the highest
But of all of my holes, this one’s the driest
And we can’t procreate if we anally copulate
And God’s OK with sodomy, but only if you’re straight
And I’m staying pure no matter what
So I’m OK with everything but
Everything but
Everything butt
Fuck me in the ass because I love Jesus
The good lord would want it that way
Give me that sweet sensation of throbbing rationalization
It’s just between you and me
Because everyone knows it’s the sex that God can’t see
I do whatever the Bible tells me to
Except for the parts that I choose to ignore
Because they’re unrealistic and inconvenient
But the rest, I live by for sure
So let’s not talk about how the good book
Bans shellfish, polyester and divorce
And how it condones slavery and killing gays
Because those parts don’t count of course
Let’s cherry pick the part about losing my cherry
And line over ambiguities
And circumvent any real sacrifice
And still feel pious in my arbitrary parroted positions
And don’t you dare question my convictions
And don’t look closely at the contradictions
Just focus on the sacrificial crucifixion
And have faith in its complete jurisdiction
It’s the only way to measure if you're good or not
And when you're in a debate, just say to have faith
Because when up against logic it's the only card you've got
So close your eyes
Take a deep breath
And
Fuck me in the ass because I love Jesus
The good lord would want it that way
Give me that sweet sensation of irrational rationalization
It’s just between you and me
Because everyone knows it’s the sex that God can’t see
Yeah, my chastity belt has locks
So sometimes you need to think outside the box.







Οι «Garfunkel and Oates»
είναι ένα γυναικείο κωμικό
ντουέτο από το Los Angeles,
που αποτελείται από τις ηθοποιούς
και μουσικούς Riki Lindhome (Garfunkel)
και Kate Micucci (Oates).

Το όνομα τού ντουέτου
το εμπνεύστηκαν από δυο μουσικούς τού rock and roll,
τους Art Garfunkel and John Oates.




http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3008 
Όλη μου τη ζωή ήμουν καλή
Έκανα ό,τι μού έλεγαν η μαμά, ο μπαμπάς κι ο θεός.
Πηγαίνω εκκλησία και κατηχητικό,
για να ζήσω σύμφωνα με το θέλημα τού θεού.
Οπότε κάνω ό,τι μού λένε, ότι μού λέει η Βίβλος.

Περπατάω στις αίθουσες τού σχολείου μου
με το δαχτυλίδι αγνότητάς μου.
Αντίθετα με τα άλλα κορίτσια, εγώ ελέγχω την ηθική μου.

Αυτό ήταν εύκολο, μέχρι, που βρήκα γκόμενο.
Και συγνώμη για τα «γαλλικά» μου,
αλλά είναι και γαμώ τους κούκλους!

Και έκανα συμφωνία, να κρατήσω τον υμένα μου ανέπαφο.
Και εγώ κι ο Ιησούς είμαστε πολύ δεμένοι.

Ποτέ δεν έμαθα για πουλάκια και μέλισσες.
Με δίδαξαν να κρατάω τα πόδια μου πολύ κλειστά,
επειδή η Βίβλος λέει, ότι το προγαμιαίο σεξ είναι λάθος.
Ο Τζέισον όμως, λέει, ότι τα αγόρια δέν περιμένουν και πολύ.

Δε θέλω να τον χάσω και να μού τον πηδήξει κάποια άλλη.
Πρέπει να σκεφτώ κάτι.

Λοιπόν, υπάρχει κάποιο «παραθυράκι» στην Αγία Γραφή,
που δουλεύει καλά.
Μπορώ να τον κάνω να χύσει χωρίς να πάω στην Κόλαση.
Έτσι, κεχαριτωμένη Μαρία,
στο όνομα τού Ιησού θα το κάνουμε από πίσω.

Ευχαριστώ, που με έκανες άγια
και που μου έδωσες τρύπες, για νά ‘χω να διαλέγω.
Και μιας και δέν είμαι καμμιά άθεη πόρνη,
Θα πρέπει να με χύσει από πίσω.

Γι’ αυτό
γάμα με από τον κώλο, γιατί αγαπώ τον Ιησού.
Θα τό ‘θελε κι ο καλός ο Κύριος αυτό.
Είναι η γλυκιά αίσθηση μιας δυνατής εκλογίκευσης.
Είναι μόνο ανάμεσα σ’ εμένα και σε σένα,
γιατί όλοι ξέρουν, ότι το σεξ (από εμπρός) είναι,
που δέν μπορεί να ανεχτεί ο θεός.

Είναι δύσκολο να είστε τόσο αγνοί όσο κι εγώ.
που αντιστέκομαι για να διατηρήσω την κολπική μου παρθενιά.
Να περιμένω μέχρι το γαμήλιο κρεβάτι μου,
για να δώσω στο σύζυγό μου άσπιλο τον υμένα μου.

Λοιπόν, βγάλε έξω τον πούτσο σου
και χώσ’ τον μου στον κώλο.
Γάμα με μέχρι να χύσεις.
Ουπς!
Εννοούσα, να ενώσουμε τις ψυχές μας,
να ενώσουμε τα σώματά μας
και ας πετάξουμε με τα φτερά τού θεού.

Ό,τι κι αν κάνεις, μήν αγγίξεις την κλειτορίδα μου.
Αν χτυπήσεις το κουδούνι τού Σατανά,
ο Θεός δέν μπορεί να το αγνοήσει.
Κι όχι προφυλακτικά, όταν το βάζεις
Η αντισύλληψη είναι για τις τσούλες κι είναι αμαρτία.

Έχω αδειάσει το έντερό μου
και έχω στρώσει πετσέτες.
Είμαι έτοιμη για ρομάντζο.

Προσεύχομαι στη δύναμη, την ανώτερη όλων,
αλλά απ΄όλες μου τις τρύπες, αυτή είναι η πιο στεγνή.
Και δέν μπορούμε να γεννήσουμε
Αν το κάνουμε από πίσω.

Ο θεός είναι ΟΚ με το πρωκτικό σεξ,
αρκεί να είσαι στρέητ.
Και θα παραμείνω οπωσδήποτε παρθένα.
Είμαι ΟΚ με όλα εκτός...
Όλα εκτός...
Όλα εκτός...

Γι’ αυτό
γάμα με από τον κώλο, γιατί αγαπώ τον Ιησού.
Θα τό ‘θελε κι ο καλός ο Κύριος αυτό.
Είναι η γλυκιά αίσθηση μιας δυνατής εκλογίκευσης.
Είναι μόνο ανάμεσα σ’ εμένα και σε σένα,
γιατί όλοι ξέρουν, ότι το σεξ είναι,
που δέν μπορεί να ανεχτεί ο θεός.

Κάνω ό,τι μού λέει η Βίβλος,
εκτός από εκείνα τα μέρη, που επιλέγω να αγνοώ,
γιατί δέν είναι ρεαλιστικά και δε βολεύουν,
αλλά τα άλλα, σίγουρα τα ακολουθώ.

Ας μήν μιλήσουμε για το πως η Βίβλος
απαγορεύει τα όστρακα, τον πολυεστέρα και τα διαζύγια
και πώς δέχεται τη δουλεία και λέει να σκοτώνουμε τους ομοφυλόφιλους,
γιατί αυτά, δέν ισχύουν φυσικά.

Ας επιλέξω εκείνο το σημείο,
που λέει, για το χάσιμο τής παρθενιάς μου.
Να ξεπεράσω τις ασάφειες,
να παρακάμψω κάθε αληθινή θυσία
και να νιώθω ευσεβής με τα τυχαία, που παπαγαλίζω

Και μήν τολμήσεις να αμφισβητήσεις τις πεποιθήσεις μου
Και μην πολυπροσέχεις τις αντιφάσεις.
Επικεντρώσου στη θυσία τής σταύρωσης
και έχε πίστη στη απόλυτη δικαιοδοσία της.

Είναι ο μόνος τρόπος,
να δούμε αν είσαι καλός ή όχι.
Κι αν είσαι σε ντιμπέιτ,
απλά να λες «έχε πίστη».
Γιατί είναι το μόνο χαρτί σου
ενάντια στη λογική.

Λοιπόν, κλείσε τα μάτια και πάρε μια βαθιά ανάσα
και...
γάμα με από τον κώλο, γιατί αγαπώ τον Ιησού.
Θα τό ‘θελε κι ο καλός ο Κύριος αυτό.
Είναι η γλυκιά αίσθηση μιας δυνατής εκλογίκευσης.
Είναι μόνο ανάμεσα σ’ εμένα και σε σένα,
γιατί όλοι ξέρουν, ότι το σεξ είναι,
που δέν μπορεί να ανεχτεί ο θεός.

Η ζώνη αγνότητάς μου έχει κλειδαριές,
οπότε μερικές φορές
πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας.


http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3008

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Η Πωλίνα κηδεύεται στα είκοσι. Πλήρης ατιμωρησία σε κλέφτες πολιτικούς και μπάτσους δολοφόνους




Ημερομηνία: 12/02/2013
Της Άντας Ψαρρά

Ένα κορίτσι 20 χρόνων κηδεύτηκε χθες στο νεκροταφείο της Νίκαιας. Η Πωλίνα Κελεμπεσιώτη χτυπήθηκε την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι από ένα περιπολικό στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη στον Κορυδαλλό. Η κοπέλα έμεινε αρκετή ώρα αιμόφυρτη στο κράσπεδο, ενώ οι αστυνομικοί δέχτηκαν τα καθησυχαστικά χτυπήματα στην πλάτη από συναδέλφους τους, σύμφωνα με διηγήσεις περαστικών.

Η συνέχεια και το τέλος του δράματος της Πωλίνας γράφτηκε στο Κρατικό Νίκαιας. Η συνέχεια των ευθυνών του οδηγού του περιπολικού πού γράφεται άραγε; Με πόση ταχύτητα πέρασε το περιπολικό για να φτάσει να σκοτώσει την κοπέλα; Ακόμα κι αν δεν παραβίασε το κόκκινο, πώς είναι δυνατόν μέρα μεσημέρι να περάσει στην κυριολεξία πάνω από έναν νέο άνθρωπο ένα περιπολικό; Οσοι περνούν συχνά από την περιοχή του Κορυδαλλού και ειδικά κοντά στις φυλακές έχουν παρατηρήσει ότι οι αστυνομικοί περνάνε πάντα «με χίλια», είτε με περιπολικά είτε με μηχανές, χωρίς προφανή λόγο.

Ατιμωρησία
Το σίγουρο είναι όμως ότι έχουν τη βεβαιότητα της ατιμωρησίας, της πάρα πολύ αργής εκδίκασης κάθε τέτοιας υπόθεσης εγκληματικής αμέλειας και της απαλλακτικής απόφασης των συναδέλφων τους που θα διεξαγάγουν την καθιερωμένη ΕΔΕ.

Ενδεικτικά και μόνο οι περιπτώσεις που έγιναν τελευταία θέμα στα ΜΜΕ:
6/12/2009: Η Αγγελική Κουτσουμπού τραυματίζεται βαριά από μηχανή της ομάδας Δέλτα στην πλατεία Συντάγματος κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Η υπόθεση είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, καθώς οι τηλεοράσεις έδειχναν συνεχώς τη σκηνή με τη μηχανή του αστυνομικού που περνούσε κυριολεκτικά πάνω από το κορμί της διαδηλώτριας. Πρώτη φορά, η νεοσύστατη αστυνομική ομάδα Δέλτα τέθηκε σε επιχειρησιακή δράση, σε επιχείρηση διάλυσης πλήθους σε μια μαζική διαδήλωση. Ηταν τέτοια η αγριότητα του χτυπήματος, που μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο.
Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής είχε αποφανθεί ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα. Δύο χρόνια αργότερα, το δικαστήριο επικύρωσε τη «γνωμάτευση» του εκπροσώπου. Με απόφαση της 6/2/2012, ο εισαγγελέας Α. Ανδρέου απέρριψε ως «αβάσιμη» τη μήνυση της Αγγ. Κουτσουμπού κατά του αστυνομικού Θεμιστοκλή Ποιμενίδη για βαριά σωματική βλάβη. Στον αστυνομικό καταλόγισε ότι «οδηγούσε απρόσεκτα, αφηρημένα και με αυξημένη ταχύτητα με συνέπεια της αμελούς αυτής συμπεριφοράς του να μην αντιληφθεί εγκαίρως την Α. Κουτσουμπού η οποία βρέθηκε στην πορεία του οχήματός του».
5/1/2011: Η επτάχρονη Ερρικα στο Μενίδι πέφτει νεκρή από μηχανή της ομάδας ΔΙΑΣ την ώρα που είχε βγει για να πει τα κάλαντα. Ο ειδικός φρουρός της ομάδας χτύπησε με τη μοτοσικλέτα του το κοριτσάκι και τραυμάτισε και μια φίλη της. Ασκήθηκε δίωξη κατά του αστυνομικού για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Αφέθηκε ελεύθερος μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης, ενώ ο εισαγγελέας διέταξε να γίνει προκαταρκτική εξέταση, προκειμένου να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες του δυστυχήματος.

12/7/2012: Στην Πατησίων ένας μόνιμος υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού χτύπησε και εγκατέλειψε δυο δίδυμα ηλικίας 7 ετών και τη μητέρα τους με μοτοσυκλέτα που παραβίασε τον φωτεινό σηματοδότη. Ο δράστης συνελήφθη αργότερα στο σπίτι του από αξιωματικούς της Τροχαίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες και καταθέσεις, ο μοτοσικλετιστής οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα και μάλιστα λίγα λεπτά νωρίτερα είχε προσκρούσει σε ποδηλάτη. Επεσε πάνω στα δύο παιδιά και στη γυναίκα που επιχειρούσαν να διασχίσουν τον δρόμο.
Ο οδηγός δεν σταμάτησε ούτε όταν χτύπησε τον ποδηλάτη ούτε και όταν «σάρωσε» με τη μοτοσικλέτα του ολόκληρη την οικογένεια. Στην πρώτη κατάθεσή του ισχυρίστηκε ότι έφυγε επειδή φοβήθηκε. Γρήγορα όμως αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, ενώ παραμένει ακόμα και σήμερα πολύ βαριά η κατάσταση τους ενός παιδιού, όπως παραμένει ανύπαρκτη η βοήθεια στην οικογένεια που έχει να αντιμετωπίσει τεράστια οικονομικά βάρη για να καταφέρει στοιχειωδώς να αποκαταστήσει την υγεία των παιδιών.

23/1/2013: Καταδίωξη, στο Ηράκλειο Κρήτης, με ή χωρίς κλοτσιά στο μηχανάκι που καταδιώκεται χωρίς προφανή λόγο από μηχανή της ομάδας ΔΙΑΣ, καταλήγει στον βαρύτατο τραυματισμό δυο παιδιών που διασωληνωμένα δίνουν μάχη για τη ζωή τους επί πολλές μέρες. Ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους αφέθηκαν, μετά την απολογία τους στον ανακριτή, οι δύο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ, εναντίον των οποίων ο εισαγγελέας είχε ασκήσει δίωξη για βαριά σωματική βλάβη από αμέλεια, για το τροχαίο. Τους απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα και επιβλήθηκε χρηματική εγγύηση ύψους 2.000 ευρώ.
Οι οδηγοί στην Ελλάδα είναι συνολικά επικίνδυνοι, ασυνείδητοι και ατιμώρητοι. Οταν όμως οι εκπρόσωποι της τάξης, οι ένστολοι, αντί να αποτελούν την αυτονόητη εξαίρεση λόγω «έργου», επιβεβαιώνουν τον κανόνα, τι θα πείτε στους γονείς, κύριε υπουργέ; Οτι θα γίνει ΕΔΕ;

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Εγκόλπιον Εκκλησίας κατα ΣΥΡΙΖΑ.


...χωρίς σχόλια.
Απλά, βάλτε το μαζί με τα άλλα σχετικά ντοκουμέντα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε  τον βρώμικο  ρόλο της εκκλησίας στην πολιτική (και όχι μόνο).

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι… είμαστε


Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα περιοδικό, το Unfollow, παρουσιάζει ένα θέμα περί λαθρεμπορίας πετρελαίου στο οποίο φέρονται ως εμπλεκόμενοι ο προμηθευτής του αμερικανικού στόλου, Δ.Μελισσανίδης και ο γνωστός και μη εξαιρετέος ολιγάρχης Σπ.Λάτσης.
Λίγα 24ωρα αργότερα ο συντάκτης του άρθρου, Λ. Χαραλαμπόπουλος, δέχεται απειλητικό τηλεφώνημα από τα γραφεία της εταιρείας του Δ.Μελισσανίδη από κάποιον που υποστηρίζει ότι είναι ο ίδιος ο Μελισσανίδης και απειλεί να σκοτώσει τον συντάκτη και την οικογένειά του και να «σκίσει» όποιον εισαγγελέα τολμήσει να ασχοληθεί με την υπόθεση.
Η ΕΣΗΕΑ και ο πρόεδρός της Δ.Τρίμης παρεμβαίνουν άμεσα και καταδικάζουν το γεγονός.
Την επομένη ένας ακροδεξιός σύμβουλος του πρωθυπουργού (ο οποίος σε τακτά χρονικά διαστήματα ζητά την ανάπτυξη των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό της χώρας), με την ιδιότητά του ως δικηγόρος του Μελισσανίδη, ζητά μεταξύ άλλων τη διαγραφή των σχολίων στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα σε όλες ανεξαιρέτως τις δικτατορίες της υποσαχάριας Αφρικής, που βρίσκονται υπό την κατοχή του ΔΝΤ. Συμβαίνουν επίσης σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου ομάδες ολιγαρχών αφού απέκτησαν τον έλεγχο της δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, δολοφονούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Παρόμοια περιστατικά συναντά κανείς και σε χώρες όπως η Κολομβία,  όπου παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου επιτίθενται σε εργαζόμενους και συνδικαλιστές.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να μην συμβαίνουν και στην Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη.
Το πρόβλημα – και ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός σε αυτό το σημείο – είναι ότι αυτή η ιστορία, που θα μπορούσε να γίνει ταινία στο Χόλιγουντ, δεν καταγράφεται ούτε σε μονόστηλο στις εφημερίδες και δεν τις αφιερώνεται ούτε δευτερόλεπτο στα κανάλια.
Όσοι έχουμε εργαστεί σε μεγάλα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» στην Ελλάδα ή το εξωτερικό γνωρίζουμε ότι αυτό συνήθως δεν είναι ευθύνη των συντακτών. Εάν λόγου χάρη μια χώρα θεωρεί περιβαλλοντική βόμβα το μονοπύθμενο πετρελαιοφόρο του ιδιοκτήτη του μέσου όπου εργάζεσαι και απειλεί να το βυθίσει αν αυτό εισέλθει στα χωρικά της ύδατα, τότε δεν μπορείς να γράψεις γι’ αυτό το θέμα (αν και έχουν υπάρξει και εξαιρέσεις).
Δεν μπορείς επίσης να δημοσιεύσεις φωτογραφίες από γέφυρες που κατέρρευσαν εάν το μέσο στο οποίο εργάζεσαι ελέγχεται από την κατασκευάστρια εταιρεία της γέφυρας.
Κάθε σύγχρονος δημοσιογράφος όμως έχει και το προσωπικό του blog, ένα λογαριασμό στο twitter και το facebook και πολλούς ακόμη τρόπους να εκφράσει την άποψή του.  Πολύ περισσότερο υπάρχουν «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, τα οποία αν και φιλοξενούν διαφημίσεις τραπεζών ή δημοσίων οργανισμών, υποστήριζαν όλα αυτά τα χρόνια ότι ήταν ανεξάρτητα.
‘Οταν όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι και όλα αυτά τα μπλογκ σιωπούν για τις απειλές δολοφονίας ενός δημοσιογράφου η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να φωνάξει «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι». Επίσης δεν έχει κανένα λόγο να αγοράζει τις εφημερίδες που δεν αναφέρθηκαν στο γεγονός – οι οποίες καλό είναι να κλείσουν – ενώ αποκτά αυτομάτως το δικαίωμα να διαδηλώνει έξω από τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που ελέγχουν τις δημόσιες συχνότητες – δηλαδή ελέγχουν το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης.
Προφανώς αυτό είναι άδικο για εκατοντάδες άλλους δημοσιογράφους που δίνουν καθημερινές μάχες αξιοπρέπειας με τη λογοκρισία των αφεντικών τους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες που παίζουν κορώνα γράμματα το ελάχιστο εισόδημα της οικογένειάς τους για την τιμή της δημοσιογραφίας (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να εξηγήσω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου έναν από αυτούς τους ήρωες).
Τι να κάνεις όμως; Δεν δίνουν οι μειοψηφίες το στίγμα ενός ολόκληρου επαγγελματικού κλάδου. Εάν η κοινωνία, γενικεύοντας, αποφασίσει ότι οι μπάτσοι είναι γουρούνια και δολοφόνοι και οι δημοσιογράφοι είναι αλήτες και ρουφιάνοι… ε κάτι μπορεί να ξέρει.