Λυσσαλέα προπαγάνδα υπέρ των τραπεζιτών εξαπέλυσαν τα παπαγαλάκια με τους γνωστούς - άγνωστους δημοσιοΚάφρους.
Γνωστόν.
Οι σύγχρονοι "χίτες και ταγματασφαλίτες" με την κουκούλα του καταδότη συνεργάτη των τυράννων και με αφεντικά τους τραπεζίτες που τους ταίζουν με παχυλούς μισθούς.
Ακόμα μια "δήθεν" αυθόρμητη συγκέντρωση "αγανακτισμένων" πολιτών.
Μα και στο Βέλγιο?
Στο Βέλγιο?
Τα εγγόνια των ηρώων που πολέμησαν τους Γερμανούς ναζί και ταυτόχρονα τα τέκνα των ανθρακωρύχων του Βελγίου που χαράμισαν τη ζωή και τα νιάτα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους?
για να δώσουν τα εφόδια στη ζωή και να μην υποφέρουν τα βλαστάρια τους όπως οι ίδιοι με το κακό ριζικό τους?
Έστειλα λοιπόν κι εγώ ως μετανάστης Βελγίου ενα γράμμα, έτσι, μπας και προβληματιστούνε λίγο και μήπως και έρθει το μυαλό τους στη θέση του :
""Οι Έλληνες του Βελγίου λέμε "ΝΑΙ" στην Ευρώπη της λιτότητας και της εξαθλίωσης, που οδήγησε σε 10.000 αυτοκτονίες, που οδήγησε 3.500.000 ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που δημιούργησε 1.500.000 ανέργους, που έβγαλε οικογένειες στο δρόμο, που οδήγησε ανθρώπους που πλήρωναν για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή γηρατειά να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο λάδι, που οδήγησε 700.000 νοικοκυριά να είναι χωρίς ρεύμα και που κατάντησε τα παιδιά να λιποθυμούν επειδή δεν υπάρχει τίποτα να φάνε,
Οικονομικός μετανάστης""
ΣΗΜ: το σχόλιο το έκανα κάτω από τη δημοσίευση του καλέσματος στο TheToc
και μια ταινία σχετική με τους Έλληνες ανθρακωρύχους του Βελγίου:ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ' ΤΟ ΣΑΡΛΕΡΟΥΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΛΕΙΨΙΑΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1965
Σύνοψη της υπόθεσης:
Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεταναστευτική αποστολή Ελλήνων εργατών στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, ο σκηνοθέτης βλέπει από μια ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά τη θέση και τα προβλήματα αυτών των εργατών σε μια ευρωπαϊκή χώρα που, ως προς τα υλικά αγαθά, τους προσφέρει τα πάντα, εκτός από την πιθανότητα γυρισμού στην Ελλάδα. Το σενάριο είναι βασισμένο σε μια επιστολή που στέλνει στη μάνα του ένας Έλληνας εργάτης ανθρακωρυχείων στο Σαρλερουά του Βελγίου. Ο εργάτης μιλάει για τη ζωή στο Βέλγιο και για τη σχέση του με την πατρίδα. Αισθάνεται νοσταλγία και βρίσκεται σε αδιέξοδο, παγιδευμένος στην ξενιτιά. Παρακολουθούμε, παράλληλα με την αφήγηση, σκηνές από τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών-εργατών στην ξενιτιά.
Γνωστόν.
Οι σύγχρονοι "χίτες και ταγματασφαλίτες" με την κουκούλα του καταδότη συνεργάτη των τυράννων και με αφεντικά τους τραπεζίτες που τους ταίζουν με παχυλούς μισθούς.
Ακόμα μια "δήθεν" αυθόρμητη συγκέντρωση "αγανακτισμένων" πολιτών.
Μα και στο Βέλγιο?
Στο Βέλγιο?
Τα εγγόνια των ηρώων που πολέμησαν τους Γερμανούς ναζί και ταυτόχρονα τα τέκνα των ανθρακωρύχων του Βελγίου που χαράμισαν τη ζωή και τα νιάτα τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους?
για να δώσουν τα εφόδια στη ζωή και να μην υποφέρουν τα βλαστάρια τους όπως οι ίδιοι με το κακό ριζικό τους?
Έστειλα λοιπόν κι εγώ ως μετανάστης Βελγίου ενα γράμμα, έτσι, μπας και προβληματιστούνε λίγο και μήπως και έρθει το μυαλό τους στη θέση του :
""Οι Έλληνες του Βελγίου λέμε "ΝΑΙ" στην Ευρώπη της λιτότητας και της εξαθλίωσης, που οδήγησε σε 10.000 αυτοκτονίες, που οδήγησε 3.500.000 ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που δημιούργησε 1.500.000 ανέργους, που έβγαλε οικογένειες στο δρόμο, που οδήγησε ανθρώπους που πλήρωναν για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή γηρατειά να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο λάδι, που οδήγησε 700.000 νοικοκυριά να είναι χωρίς ρεύμα και που κατάντησε τα παιδιά να λιποθυμούν επειδή δεν υπάρχει τίποτα να φάνε,
Λέμε
"ΝΑΙ"
στην Ευρώπη των τραπεζιτών, στην Ευρώπη των πουλημένων πολιτικών που ούτε καν διάβαζαν τί υπέγραφαν, των πολιτικών που μας σάπιζαν στο ξύλο επειδή ζητούσαμε λίγη αξιοπρέπεια.
Λέμε
"ΝΑΙ"
στην Ευρώπη που διέλυσε την χώρα μας, και εξαφάνισε την αξιοπρέπειά μας.
Είμαστε ευγνώμονες που αναγκαστήκαμε να ζούμε μακριά από τον τόπο μας και από τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Εντελώς
"αυθόρμητα"
λοιπόν, θα συγκεντρωθούμε μπροστά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, για να συμπαρασταθούμε στην Ευρώπη της μίζας, των τοκογλύφων, των διαπλεκόμενων και των εκμεταλλευτών .
Κρίμα που δεν ζουν, να μας καμαρώσουν αύριο στην συγκέντρωση, οι ανθρακωρύχοι πατεράδες μας, που άφησαν τα νιάτα τους και ίσως και την τελευταία τους πνοή στις στοές του Βελγίου.
Κρίμα που δεν ζουν να μας καμαρώσουν και οι παππούδες μας, που σκοτώθηκαν στην Αλβανία και στο Ρούπελ για να σώσουν την πατρίδα μας από τους Γερμανούς ναζί, κι εμείς τώρα να προσπαθούμε να σώσουμε την
Siemens και την
Deutsche Bank.
Βρυξέλλες
Διαμαντής Βάγιας
ΣΗΜ: το σχόλιο το έκανα κάτω από τη δημοσίευση του καλέσματος στο TheToc
και μια ταινία σχετική με τους Έλληνες ανθρακωρύχους του Βελγίου:ΓΡΑΜΜΑ ΑΠ' ΤΟ ΣΑΡΛΕΡΟΥΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΛΕΙΨΙΑΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1965
Σύνοψη της υπόθεσης:
Δέκα χρόνια μετά την πρώτη μεταναστευτική αποστολή Ελλήνων εργατών στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου, ο σκηνοθέτης βλέπει από μια ιδιαίτερη προσωπική σκοπιά τη θέση και τα προβλήματα αυτών των εργατών σε μια ευρωπαϊκή χώρα που, ως προς τα υλικά αγαθά, τους προσφέρει τα πάντα, εκτός από την πιθανότητα γυρισμού στην Ελλάδα. Το σενάριο είναι βασισμένο σε μια επιστολή που στέλνει στη μάνα του ένας Έλληνας εργάτης ανθρακωρυχείων στο Σαρλερουά του Βελγίου. Ο εργάτης μιλάει για τη ζωή στο Βέλγιο και για τη σχέση του με την πατρίδα. Αισθάνεται νοσταλγία και βρίσκεται σε αδιέξοδο, παγιδευμένος στην ξενιτιά. Παρακολουθούμε, παράλληλα με την αφήγηση, σκηνές από τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών-εργατών στην ξενιτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου