Βρέθηκε ο πρώτος απατεώνας (Λαυρεντιάδης) καλή αρχή και καλή συνέχεια
1 δις !!!!
στο εξωτερικό? Ο Λαυρεντιάδης ρε γαμώτο?
1 δις !!!!
στο εξωτερικό? Ο Λαυρεντιάδης ρε γαμώτο?
Το πιό καλό παιδι !!! ποιός να το πίστευε ....πως θα ερχόταν ώρα ... (που λέει κι ο ... ποιός το λέει ρε παιδιά?)
Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας Μουσική: Στέλιος Σωτηρίου Πρώτη εκτέλεση: Περικλής Περάκης
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Λιδάκης Χριστίνα Μαραγκόζη
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή που θα μας έδερνε, του χωρισμού η μπόρα και τα χαμόγελα, πικροί θα γίνονταν λυγμοί.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις κουράγιο θα βρω ν' αντέξω αυτόν τον χωρισμό αντίο λοιπόν, κι αν θες, στις στράτες που θα παίρνεις σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή.
Ποιος φανταζότανε, πως όλα θα τελειώσουν έτσι όπως τέλειωσαν ετούτη την στερνή νυχτιά και πως τα όνειρα, σαν τα κεριά θα λιώσουν γιατί δε θ' άντεχαν κι αυτά στου πόνου τη φωτιά.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις κουράγιο θα βρω ν' αντέξω αυτόν τον χωρισμό αντίο λοιπόν, κι αν θες,στις στράτες που θα παίρνεις σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή.
1 σχόλιο:
σκληρή η ώρα του χωρισμού με τα δις
Στίχοι: Αλέκος Καγιάντας
Μουσική: Στέλιος Σωτηρίου
Πρώτη εκτέλεση: Περικλής Περάκης
Άλλες ερμηνείες:
Μανώλης Λιδάκης
Χριστίνα Μαραγκόζη
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή
που θα μας έδερνε, του χωρισμού η μπόρα
και τα χαμόγελα, πικροί θα γίνονταν λυγμοί.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις
κουράγιο θα βρω ν' αντέξω αυτόν τον χωρισμό
αντίο λοιπόν, κι αν θες, στις στράτες που θα παίρνεις
σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή.
Ποιος φανταζότανε, πως όλα θα τελειώσουν
έτσι όπως τέλειωσαν ετούτη την στερνή νυχτιά
και πως τα όνειρα, σαν τα κεριά θα λιώσουν
γιατί δε θ' άντεχαν κι αυτά στου πόνου τη φωτιά.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις
κουράγιο θα βρω ν' αντέξω αυτόν τον χωρισμό
αντίο λοιπόν, κι αν θες,στις στράτες που θα παίρνεις
σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα 'ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα 'φτανε ποτέ στιγμή.
Δημοσίευση σχολίου